کتابی خوش‌خوان.
حتا اگر به بخش‌هایی از حرف‌هایش با دید تشکیک نگاه کنی، اما این‌قدر سرشار از انرژی است که نمی‌گذارد این شک تو را متوقف کند. برعکس، تو را به چالش و کنکاش در باب همان مشکوکات وا می‌دارد.
اگر دیویدلینچ کارگردان پیچیده‌ی محبوب من است، تمام دلایلش اشاراتی ست که در این کتاب آمده. آن دنیایی که لینچ دارد، دنیایی پر از خودشناسی و رسیدن به مواضع شخصی و روشن، با اعتقادی راسخ به آن ها ست.
