امشب و بعد از اجرای نمایشنامه خوانی در یک مراسم که بنیادی علمی و خصوصی هرسال آن را ترتیب می دهد، گزارشگری آمد و پرسید:بعنوان یک کارگردان چه احساسی دارید که این گونه از کارها هم در کارنامه تان هست؟
مهمتر از جواب من، خود این سوال است و چرایی ایجاد آن در فکر گزارشگر. چرتچرا برخی اوقات هنر را جدای از خدا می بینیم؟ مگر نه این که هنر از آن خدا ست؟ مگر نه اینکه هنر-حال به هر شکل آن- منشأ مشخصی دارد که همانا خدا ست؟ پس چرا هرچه هنرمندترهنرمند تر! می شویم، دلمان می خواهد بی خداتر جلوه کنیم؟
