وقتی چند سال پیش شاگردم میکا که الان مهاجرت کرده کره جنوبی تا اونجا رشته مورد علاقه اش رو ادامه بده و همین الان برام مثل یک دوست هست تا شاگرد بهم پیشنهاد کرد که انیمه شبدر سیاه رو ببینم فکر نمیکردم انقد ازش لذت ببرم.
در مورد انیمه دیدن و اوتاکو بودن من سابقه دور و درازی دارم. چند سال پیش که بعد از دانشگاه تصمیم گرفتم برگردم اردبیل اوایل خیلی برام سخت بود. توی اتاق بودم و مدام انیمه میدیدم. یادمه تعداد انیمه ای که در یک ماه دیدم از ۵ انیمه به ۲۰۰ انیمه سریالی رسید و من مداوم از این کار لذت بردم و به یک روتین تبدیل شد. هر روز چند سریال یا سینمایی میدیدم و بسیار هم لذت بخش بود.
یک سری چیزهارو فراموش کرده بودم و یا یک سری چیزهایی که اصلا نمیدونستم رو از طریق انیمه های ژاپنی احساس کردم و یاد گرفتم. من قلبم رو با انیمه ها حس کردم و باهاشون رشد کردم و باعث رشدم شدن. در کنار تعجب بقیه که فکر میکردن انیمه دیدن کار بچه هاست من به این مسیر ادامه دادم و خیلی هم بهم خوش میگذشت. شاگردام تو مدرسه وقتی میفهمیدن من یک اتاکو هستم خیلی ذوق میکردن. با هم انیمه تبادل میکردیم و در موردشون حرف میزدیم و احساس تنهای نمیکردیم. و من تعداد بی شماری انیمه ژاپنی دیدم که باعث شد توسط یک فرهنگ فاخر شرقی تربیت بشم و احترام من به خودم به آدما و حیوونا و طبیعت جوری باشه که باید باشه.
من رو تدریسم تاثیر این فرهنگ رو دیدم رو هنرم و خیلی از کاراکترها یاد گرفتم. که بهترین خودم باشم.
انیمه شبدر سیاه انیمه ای هست که ای کاش بذارین فرزندانتون ببینن و یا خودتون ببیند و تماشا کنید که چقدر آدم میتونه قوی باشه به کاراکترها کاری ندارم این سری به سازندگان و نویسندگان این شاهکار فکر میکنم که ذهن زیبا و بدون محدودیتی دارن امیدوارم منم به این درجه از آزادی برسم.
