بله درست خواندید
به یقین رسیده ام شخصیت آدمها در کلامشان است، آنجا که درباره دیگران سخنی می گویند. ادمها را اینگونه خوب میشود شناخت و خوب میشود به ایشان اعتماد"نکرد". همان جا که پای شرح و تفسیر کسی نشستیم که دیگری را در دادگاه احضار کرده، تفهیم اتهام کرده و حکمش را در غیابش و با معیارهای خودش صادر کرده است، دقیقا همین جا دیوارهای اعتمادمان شروع به کوتاه شدن می کند و ناگهان فرو می ریزد.
صداقت ادمها را با آنچه درباره دیگران در زمان نبودن شان می گویند بسنجیم. شخصیت ادم ها را در این ببینیم که دیگران را چگونه توصیف می کنند و از آنها چه می گویند. همین که دنیا را کمی بهتر از آنچه تحویل گرفته ایم تحویل دهیم "آمدنم بهر چه بود " بی پاسخ نمی ماند.
پ. "هرکه عیب دگران پیش تو آورد و شمرد / بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد"
