ازن در پرورش ماهی و میگو

ازن به دلیل خاصیت اکسید کنندگی بالا بسیار در صنعت پرورش آبزیان کارآمد می باشد. ازن در آب با ایجاد خاصیت اکسید کنندگی تمام مواد آلی و مضر برای ماهیان را از بین می برد. همچنین پس از ورود ازن به درون آب تجزیه شده و سطح اکسیژن آب را افزایش می دهد. برخی از مهم ترین عملکردهای ازن در آب عبارتند از

دفع جامدات ریز و کلوئیدی

ازن از طریق تغلیظ مواد جامد (میکرو لخته سازی)، مواد جامد و کلوئیدی را از بین می برد. این ماده از طریق شکستن فوم، فیلتراسیون و رسوبگذاری این عمل را تسهیل می کند.

حذف ترکیبات آلی محلول

ترکیبات آلی محلول باعث تغییر رنگ آب می شوند. ترکیبات آلی محلول تجزیه ناپذیر هستند. مقادیر بالای ترکیبات آلی محلول می تواند به ماهی استرس وارد می کند. ازن ترکیبات آلی محلول را از طریق اکسیداسیون به محصولاتی که با سرعت بیشتری تبدیل به نیترات می شوند، از بین می برد.

حذف نیتریت

مقادیر زیاد نیتریت برای ماهی ها سمی و خطرناک است. داده های موجود برای پرک نقره، سطح نیتریت را به حداقل 2.8 قسمت در میلیون(ppm) نشان می دهد که می تواند رشد 5٪ از ماهی های آزاد را کاهش دهد. ازن می تواند به خوبی نیتریت موجود در آب را کاهش دهد.

گند زدایی

ازن می تواند به طور مفیدی طیف وسیعی از پاتوژن های باکتریایی، ویروسی، قارچی و تک یاخته ماهی را غیرفعال کند. اثر تصفیه کنندگی ازن به غلظت ازن، طول قرار گرفتن در معرض ازن (زمان تماس)، بارهای بیماری زا و میزان مواد آلی بستگی دارد. در صورت وجود مقادیر زیاد مواد آلی، تقاضای ایجاد شده از طریق اکسیداسیون ماده آلی می تواند حفظ مقدار کافی ازن باقیمانده برای ضد عفونی مؤثر را دشوار کند.

مزایای استفاده از ازن در استخر های پرورش آبزیان

برای رسیدن به بالاترین حد زنده ماندن ماهی و میگو، آب ورودی باید تمیز و عاری از میکروارگانیسم ها و دیگر آلودگی‌ها باشد. ازن غلظت اکسیژن محلول در آب را افزایش می دهد و در مقایسه با کلر که برای ماهی مضر است، آسیبی به آبزیان وارد نمی کند. در پرورش میگو ازن باعث حذف ویبریوها (که عامل بیماری در پرورش میگو هستند) می‌شود. آب ازن زده شده‌ به آب دریا موجب سالم ماندن میگوی پرورشی می‌شود.