در سال ۲۰۲۳ شرکت Ubisoft نسخه ای جدید از مجموعه Assassin's Creed را منتشر کرد. نسخه ای که در ابتدا قرار بود بسته الحاقی بازی Assassin's Creed Valhalla باشد، اما در طی زمان ساخت، بازی به قدری بزرگ شد که استودیو سازنده تصمیم گرفت که بازی را به عنوان نسخه جداگانه ای از مجموعه منتشر کند؛ در نهایت استودیو سازنده با شعار: ( بازگشت به ریشه ها )، نسخه جدید مجموعه را عرضه کرد. در ادامه این مقاله به نقد و بررسی نسخه جدید مجموعه Assassin's Creed میپردازیم.
داستان بازی از نقطه ای آغاز میشود که ویلیام مایلز به وسیله دی ان ای که از بسیم در اختیار دارد، به انیموس میرود تا خاطرات بسیم را در عراق قرن ۹ میلادی مرور کند. در سکانس شروعی بازی بسیم را میبینیم که کابوسی را میبیند که در آن توسط جنی مورد آزار قرار میگیرد و با ترس و وحشت از خواب بیدار میشود، بسیم که با وحشت زیادی از خواب بیدار میشود در کناره خود دوستش را که نهال نام دارد مشاهده میکند. این دو در ادامه طی اتفاقاتی که در طول جریان بازی می افتد و ماموریتی که بسیم از سمت یک هیدن وان به نام روشن دریافت میکند مسیرشان از همدیگر جدا میشود و بسیم که همیشه آرزوی تبدیل شدن به یک هیدن وان را در سر خود داشت به همراه روشن به الموت میرود و از این نقطه به بعد ماجراجویی های بسیم آغاز میشود.
از منظر روایت در این نسخه بر خلاف نسخه های پیشین مجموعه، بازی فاقد زمان حال میباشد و بازی تماما در زمان گذشته روایت میشود. همچنین میان پرده های بازی هم وظیفه روایت داستان بازی را بر عهده دارند که در اکثر مواقع به شدت معمولی عمل میکنند و روایت بازی را به ساده ترین شکل ممکن بیان میکنند. بخش دیگری از بازی که وظیفه روایت داستان را دارد بخش طراحی مراحل بازی است که آن قسمت هم به واسطه طراحی های مراحل تکراری و گاهی حوصله سربر اصلی و فرعی دارای ضعف است؛ و به روایت داستان بازی تا اندازه ای لطمه میزند. البته نا گفته نماند که این نسخه طبق وعده سازندگان تا حدی توانسته است که به ریشه های سری بازگردد و بر خلاف چند نسخه اخیر عمل کند، به خصوص در بخش مخفی کاری میتوان گفت که این نسخه به مانند نسخه های اولیه سری بسیار خوب عمل کرده است. در نهایت بخش داستان گویی محیطی را داریم که در این بخش هم بازی بسیار معمولی عمل میکند و اتفاق خاص و یا عجیبی در روند روایت داستان ایجاد نمیکند، و همین طور شخصیت پردازی کاراکتر های اصلی و فرعی هم چنگی به دل نمیزند و به همین منوال دشمن های اصلی هم ضعف هایی در شخصیت پردازی دارند و به خوبی طراحی نشده اند و ماندگار نیستند.
در مجموع بازی Assassin's Creed Mirage از منظر روایت داستان عملکرد قابل قبولی ندارد و ضعف هایی را در خودش گنجانده است.
بازی Assassin's Creed Mirage یک بازی جهان باز است؛ این نسخه از منظر گستردگی به مراتب کوچک تر از نسخه های اخیر مجموعه ساخته شده است و گستردگی آنها را ندارد؛ بازی در شهر بغداد روایت میشود که بسیار عالی طراحی شده است و تا حدود زیادی یادآور نسخه اول مجموعه میباشد. اشاره به این نکته هم خالی از لطف نیست که بگوییم کوچک تر شدن نقشه این نسخه نسبت به نسخه های اخیر به خودی خود نکته منفی محسوب نمیشود و تا حدودی به سلیقه گیمر باز میگردد که از این اتفاق راضی باشد یا خیر، البته میزان ساعتی که برای اتمام بازی نیاز است حدود ۱۵ تا ۲۰ ساعت میباشد که با میزان گستردگی نقشه بازی همپوشانی دارد و به همین دلیل است که عدم گستردگی این نسخه نسبت به نسخه های اخیر یک نکته منفی محسوب نمیشود.
درمورد مبارزات این نسخه هم میتوان گفت که اصلا خوب طراحی نشده اند و میشود حدس زد که انگار تمام تمرکز سازندگان به بخش مخفی کاری بازی بوده تا بخش مبارزات و این نکته باعث شده است که مبارزات بازی به شدت خشک و بد طراحی شده باشند. سیستم پیشرفت در بازی و اضافه شدن و پیدا کردن سلاح ها و لباس های جدید در بازی هم به خوبی طراحی شده اند و طراحی سلاح ها و لباس های بازی هم بسیار عالی انجام شده است. سیستم پارکور این نسخه هم بسیار جذاب طراحی شده است و کاملا حس و حال یک هیدن وان را القا میکند. اگر طرفدار سیستم پارکور نسخه های قدیم تر مانند Assassin's Creed Unity باشید قطعا سیستم پارکور این نسخه تا حد زیادی شما را به یاد آن نسخه می اندازد و شما را سرگرم میکند.
از منظر گرافیک فنی سازندگان بازی بسیار عالی عمل کرده اند و در طراحی شهر بغداد، سلاح ها و لباس های بازی بسیار عالی ظاهر شده اند؛ البته در بحث طراحی چهره های شخصیت ها میتوانستند بهتر عمل بکنند، اما در کل در زمینه گرافیک فنی بازی سازندگان توانستند عملکرد بسیار خوبی را از خود نشان بدهند. این نسخه از بازی در کنسول های نسل نهمی دارای دو حالت گرافیکی ( Quality ) و ( Performance ) میباشد؛ که در حالت اول بازی نرخ فریم ۳۰ و رزولوشن 4k و در حالت دوم نرخ فریم ۶۰ و رزولوشن 2k را به ارمغان می آورد؛ که البته با نوسان های کوچکی همراه هستند اما ضربه ای به تجربه بازی نمیزنند. کیفیت سایه ها در این نسخه بسیار خوب هستند اما کیفیت بافت ها میتوانستند بهتر باشند. در قسمت نورپردازی هم سازندگان عملکرد خوبی را از خود به جا گذاشته اند و رنگ ها هم در بازی بسیار عالی طراحی شده اند. از منظر انیمیشن های چهره متاسفانه سازندگان به مانند نسخه های اخیر نتوانستند عملکرد خوبی داشته باشند و این قسمت نکته منفی برای بازی محسوب میشود. در مبحث گرافیک هنری، سازندگان بسیار عالی عمل کرده اند و جای بحثی باقی نگذاشته اند. در نهایت اینکه در مبحث رابط کاربری بازی هم این نسخه عملکرد خوبی از خود نشان میدهد و سازندگان خوب عمل کرده اند.
از جلوه های شنیداری هم بازی عملکرد خوبی دارد، اما در بحث صداگذاری شخصیت های اصلی و فرعی سازندگان عملکرد قابل قبولی ندارند و به غیر از صداگذاری شخصیت روشن با هنرنمایی شهره آغداشلو که واقعا یک سر و گردن از بقیه شخصیت های بازی بالاتر است؛ باقی شخصیت ها صداگذاری های متوسطی دارند. در بخش موسیقی هم این نسخه بسیار عالی عمل میکند و در طول بازی موسیقی های گوش نوازی شنیده میشود و استودیو سازنده توانسته از پس موسیقی بازی به خوبی بر بیاید.
در پایان میتوان گفت که آخرین بازی مجموعه Assassin's Creed یک بازی بی نقص نیست و ایراداتی را در بخش های مختلف خود دارد، و حتی میتوان گفت بعضی از ایرادات نسخه های قبلی سری را به ارث برده است؛ اما اگر از طرفداران و مخصوصا طرفداران نسخه های اولیه مجموعه هستید یا حتی از طرفداران ژانر نقش آفرینی هستید، هنوز هم این بازی میتواند در زمان ۱۵ تا ۲۰ ساعته خود، شما را سرگرم بکند.
نقاط قوت « + » :
1- موسیقی عالی
2- طراحی بسیار خوب شهر بغداد، لباس ها و سلاح ها از نظر بصری و فنی
3- طراحی خوب و جذاب مخفی کاری بازی
4- طراحی سیستم پارکور جذاب
نقاط ضعف « - » :
1- مبارزات خشک و نه چندان جذاب بازی
2- روایت ضعیف داستان بازی
3- صداگذاری متوسط شخصیت های اصلی و فرعی بازی به جز شخصیت روشن
4- مراحل جانبی تکراری
5- انیمیشن های معمولی و بی کیفیت چهره های شخصیت ها
6- شخصیت پردازی های ضعیف کاراکتر های فرعی و اصلی و همین طور ماندگار نبودن دشمن های اصلی
نمره بازی: ۱۰ / ۷
