اسید سولفونیک به عنوان آلاینده های محیطی فراگیر شناخته شده است. این ماده محصولات طبیعی نیستند و از نظر منشاء صرفاً انسان شناس هستند. اسیدهای پرفلوره شده به طور کلی یک کلاس از مواد فلوئوره آنیونی هستند که توسط یک زنجیره پرفلووروکسیل و یک گروه حل کننده سولفونات یا کربوکسیلات کاملاً مشخص می شوند. زنجیره پرفلوئوروکسیل معمولاً به عنوان یک تلومر یا مترادف به عنوان یک فلوئوروتلومر گفته می شود. ترکیبات پرفلوره شده به عنوان مواد پیش ساز در سنتز پلیمرهای فلوئوره شده با وزن مولکولی بسیار بالا استفاده می شوند. تعهدات زیست محیطی پلیمرهای با وزن مولکولی بالا به دلیل اندازه آنها محدود است، یعنی محرومیت های اندازه مولکولی و اعتبار احتمالی عمومی به تخریب. هرگونه بدهی بالقوه زیست محیطی نتیجه ای از تلومرهای باقیمانده در فرمولاسیون محصولات نهایی و هرگونه تخریب پلیمرهای با وزن مولکولی بالا است. این رزین ها دارای یک گروه عملکردی اسید سولفونیک هستند. آنهایی که در فرم H هستند (-SO3H) قادر به از بین بردن تمام کاتیونها از آب هستند. در اکثر کاربردهای دیونیزاسیون، از رزین SAC با 8٪ دیوینیل بنزن استفاده می شود. به طور کلی، آنها حداکثر انتخاب را برای یون های سه ظرفیتی نشان می دهند و به دنبال آن یون های دو ظرفیتی و یک طرفه می شوند. آنها با اسیدهای قوی، معمولاً HCl یا H2SO4 تولید می شوند و به 200 تا 300٪ از مقدار استوکیومتری نظری نیاز دارند. پس از استفاده در چرخه هیدروژن، پساب اسیدی است. حداکثر دمای کارکرد رزین 135 درجه سانتی گراد است.
علاوه بر ارزیابی میزان سمیت حاد و مزمن در موجودات آبزی، مطالعاتی انجام شده است که اثرات PFOS بر سیستم غدد درون ریز با توجه به استروئیدوژنز، بیان ژن مرتبط با غدد درون ریز، تأثیرات روی محور هیپوفیز هیپوتالاموس تیروئید و نقاط انتهایی تولید مثل انجام شده است. PFOS نشان داد كه بر غلظت ارزيابي شده بر سيستم غدد درون ريز و نقاط انتهاي باروري تاثير مي گذارد. علاوه بر این، در معرض قرار گرفتن در معرض برای تغییر، نسبت های جنسی تغییر یافته، ناشی از اختلال در رشد غدد جنسی مردان و در جنین F1 حاصل از دوز بالای بلند مدت (250 میکروگرم در لیتر 1) زنان در معرض ناهنجاری های شدید در مراحل اولیه رشد ایجاد کرده و منجر به مرگ 100٪ لارو در 7 روز پس از لقاح. نکته قابل توجه این است که در برخی موارد میزان غلظت قرار گرفتن در معرض PFOS به طور قابل توجهی بالاتر از نمونه های میدانی بود و بنابراین پیامدهای این نتایج از نظر ارزیابی ریسک نامشخص است.
