موسیقی تلفیقی در ایران

امروز می خواهیم چند کلمه ای در مورد سبکی زیبا، ناشناخته و کم طرفداری در موسیقی ایران صحبت کنیم آن سبک هم چیزی نیست به جز موسیقی تلفیقی .

موسیقی تلفیقی یا فیوژن گونه ای از موسیقی است که نتیجه ی برخورد و مخلوط شدن چند فرهنگ موسیقیایی با هم است . اگر به عقب برگردیم در ابتدا به ترکیب شدن سبک جز با فانک یا راک، موسیقی تلفیقی گفته می شد .

سال ها بعد اما این نوع موسیقی پای خود را به فرهنگ ما هم باز کرد . در ابتدا موسیقی تلفیقی در ایران با تلفیق موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک غربی شروع شد و در طول زمان خود را گسترش داد . ترکیب ساختار ویژه موسیقی سنتی ایرانی با سایر سبک‌ های موسیقی نیازمند دقت، ظرافت و اشراف کامل به ساختار موسیقی ایرانی است و سبکی است که هر کسی از پس آن بر نمی آید چون واضح و مبرهن است که نیازمند به دانش موسیقایی بسیار بالایی هست .

از نظر من سال های اوج این نوع موسیقی در ایران و پیدا شدن مخاطبان و شنوندگانش در اواخر دهه ۸۰ شمسی و اوایل دهه ۹۰ شمسی شروع شد . زمانی که پای کامپیوتر، اینترنت و وبسایت ها به خانه های ایرانی باز شد و این امکان را برای موزیسین های دوستدار این سبک فراهم آورد تا آلبوم ها و قطعه های خود را راحت تر از قبل ظبط و پخش کنند . البته برای شنوندگان هم تهیه و گوش دادند به این سبک راحت تر شد . البته فراموش نشود که اکثر آلبوم ها و قطعات بخاطر فقدان وجود داشتن قانون کپی رایت در ایران در سایت های موسیقی برای دانلود رایگان گذاشته میشد بدون آنکه هزینه ای به افراد یا گروه های موسیقی داده شود . برعکس کشور های دیگر که هنرمندان آثار موسیقایی خود را در پلتفرم هایی مثل Spotify می گذاشتند و بر اساس شنیده شدن قطعه ها و آلبوم ها پولی دریافت می کردند . اما شرایط اینگونه نماند و در اواخر دهه ۹۰ شمسی بخاطر دسترسی راحت تر به پلتفرم های موسیقی و آگاهی بیشتر شنوندگان تا حدی از دانلود آهنگ ها اجتناب شد ولی کماکان مثل سابق هنوز هم سایتی برای دانلود آهنگ ها وجود دارند .

اگر بخواهم چند گروه یا چند فردی که خودم موسیقی آنها را دوست دارم نام ببرم از گروه اوهام، گروه بمرانی، گروه دنگ شو، گروه ترامون و گروه های دیگری که دوست دارم و نام آنها به خاطرم نمی آید نام می برم .

قطعا این پایان کار نیست و در آینده مطالب بیشتری چه در مورد موسیقی تلفیقی و چه در مورد موسیقی خواهم نوشت .