چرا برخورد با متون مذهبی نیازمند دقت و ظرافت است؟
برای مثال، بسم الله الرحمن الرحیم را در نظر بگیرید. تقریباً همه ترجمه‌ها، «رحمن» و «رحیم» را «بخشنده» و «مهربان» ترجمه کرده‌اند. در این ترجمه‌ها، تسامح عجیبی صورت گرفته که نمی‌توان به‌سادگی از آن چشم پوشی کرد.
اگر بخواهیم «رحمن» و «رحیم» را به کلمات دیگری ترجمه کنیم، «بخشنده» و «مهربان» معادل‌های دقیقی نخواهند بود. چرا که «بخشنده» اگر به بخشش معنوی اشاره دارد، معادل «غفار» است و اگر به بخشش مادی اشاره می‌کند، «معطی» مناسب‌تر است. همچنین، «مهربان» برای ترجمه واژگانی چون «رئوف» و «شفیق» مناسب‌تر به نظر می‌رسد.
«رحمن» به معنای رحمت گسترده خداوند است که همه موجودات را دربرمی‌گیرد.
«رحیم» به رحمت ویژه و اختصاصی پروردگار اشاره دارد که تنها به مؤمنان و باورمندان تعلق دارد.
تفاوت کلیدی این دو واژه در این است که «رحمن» رحمت بی‌قیدوشرط و همگانی خداوند است، در حالی که «رحیم» رحمت مشروط و خاص برای افراد معین را نشان می‌دهد.
برخورد با متون مذهبی نیازمند دقت و ظرافت خاص خود است.
"این نوشته با بهره‌گیری از پیشگفتار ترجمه قرآن کریم به قلم ابوالقاسم پاینده تدوین شده است."
