زرد چوبه در اکثر زبان های اروپایی "ریشه زرد" نام گرفته است . در چین زرد چوبه را زنجبیل زرد نامیده اند . ریشه لغوی زرد چوبه در زبان لاتین به معنی سزاوار زمین است. استفاده از زرد چوبه به 1500 قبل از میلاد مسیح بر می گردد که در وداها ، متون مقدس هندی تحت عنوان هاریدا ذکر شده است . غربی ها آن را تحت عنوان زعفران هندی می شناسند. زرد چوبه در هند ادویه ای مهم است که جهت طعم دهی و رنگ غذا از آن استفاده می شود. همچنین زرد چوبه در ساخت مواد آرایشی نیز کار برد دارد.در ادویه ترکیبی ، ترکیب کاری ها و سس های هندی و جنوب شرق آسیا یکی از الزامات بشمار می رود.
