آنتی اسکالانت یکی از مواد شیمیایی حیاتی است که در سیستم‌های تصفیه آب و به‌ویژه اسمز معکوس (RO) به‌منظور جلوگیری از تشکیل رسوبات معدنی به‌کار می‌رود. در سیستم‌های تصفیه آب، مشکل رسوب‌گذاری یکی از مشکلات متداولی است که باعث کاهش کارایی و افزایش هزینه‌های نگهداری می‌شود. این رسوبات می‌توانند روی ممبران‌های سیستم جمع شوند و باعث افت کارایی، کاهش عمر مفید و افزایش هزینه‌های تعمیر و تعویض شوند. به‌کارگیری آنتی اسکالانت‌ها به‌عنوان یک روش پیشگیرانه، به طرز قابل‌توجهی از این مشکلات جلوگیری می‌کند و در نتیجه به بهبود عملکرد کلی سیستم و کاهش هزینه‌های ناشی از خرابی کمک می‌کند.
آنتی اسکالانت، ماده‌ای شیمیایی است که از تشکیل رسوبات معدنی در ممبران‌های سیستم تصفیه آب جلوگیری می‌کند. این رسوبات اغلب شامل کلسیم کربنات، کلسیم سولفات، باریم سولفات و استرانسیوم سولفات هستند که به دلیل تغییرات در ترکیبات آب ورودی و دما تشکیل می‌شوند. ترکیبات شیمیایی آنتی اسکالانت‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با تشکیل کریستال‌ها تداخل کنند و جلوی رشد آن‌ها را بگیرند. به همین دلیل، آنتی اسکالانت‌ها در صنایع مختلف برای جلوگیری از رسوب‌گذاری در لوله‌ها و ممبران‌ها به‌کار می‌روند.
آنتی اسکالانت‌ها از نظر ترکیب شیمیایی به دو دسته اصلی پلیمری و غیر پلیمری تقسیم می‌شوند.
آنتی اسکالانت‌ها به روش‌های مختلفی از تشکیل رسوبات جلوگیری می‌کنند. این مواد با تداخل در رشد کریستال‌ها و جلوگیری از بهم پیوستن ذرات معدنی، مانع از تشکیل رسوبات می‌شوند. مکانیسم‌های عملکردی آنتی اسکالانت شامل کند کردن تشکیل رسوبات و جذب سطحی بر روی بلورها است. این فرآیند باعث می‌شود که رسوبات معدنی در حالت محلول باقی بمانند و بر روی سطح ممبران‌ها تشکیل نشوند.
برای اینکه آنتی اسکالانت به خوبی عمل کند، باید مقدار دوز مناسب آن تعیین شود. تزریق آنتی اسکالانت به آب ورودی سیستم تصفیه باید به طور دقیق و با کنترل مستمر انجام شود. تزریق بیش‌ازحد آنتی اسکالانت می‌تواند باعث آسیب به ممبران‌ها شود، در حالی که مقدار کمتر از حد نیاز نیز ممکن است کارایی کافی در جلوگیری از تشکیل رسوبات نداشته باشد. به همین دلیل توصیه می‌شود که دوز مصرفی توسط متخصصان سیستم‌های تصفیه آب و با استفاده از دستگاه‌های اندازه‌گیری دقیق تعیین شود.
استفاده از آنتی اسکالانت‌ها ممکن است تاثیرات زیست محیطی نیز به همراه داشته باشد. برخی از این ترکیبات ممکن است برای آب‌های جاری و جانوران آبزی مضر باشند. بنابراین، مهم است که پسماندهای حاصل از آنتی اسکالانت‌ها به شیوه‌ای مناسب مدیریت شوند و از ورود آن‌ها به محیط زیست جلوگیری شود. در این راستا، استفاده از آنتی اسکالانت‌های زیست‌تخریب‌پذیر می‌تواند یک گزینه سازگارتر با محیط زیست باشد و از اثرات مخرب مواد شیمیایی بر طبیعت بکاهد.
آنتی اسکالانت‌ها به عنوان یکی از عناصر حیاتی در بهبود عملکرد سیستم‌های تصفیه آب و به‌ویژه سیستم‌های اسمز معکوس به شمار می‌روند. استفاده از آنتی اسکالانت‌ها می‌تواند به افزایش عمر مفید ممبران‌ها، کاهش هزینه‌های نگهداری و تعمیرات و همچنین بهبود کیفیت و کارایی سیستم‌های تصفیه آب منجر شود. با انتخاب صحیح و استفاده دقیق از آنتی اسکالانت‌ها، می‌توان عملکرد سیستم‌های تصفیه آب را به طرز چشمگیری بهبود بخشید و از هزینه‌های اضافی جلوگیری کرد.
