سوزاندن یک فرآیند تصفیه زباله در درون مخازن از جنس ورق استیل 310 با آماده سازی نهایی مناسب نظیر ورق استیل تک پولیش است که شامل احتراق مواد موجود در زباله می باشد. در کشورهای پیشرفته، کارخانه های صنعتی سوزاندن زباله معمولاً به عنوان تأسیسات تبدیل کننده زباله به انرژی شناخته می شوند. درآمد ناشی از فروش انرژی تولید شده از این فرآیند، به سادگی هزینه تجهیزات خریداری شده را پوشش می دهد به نحوی که به سرعت هزینه مواد اولیه ناشی از قیمت ورق استیل 310، قیمت مشعل و ... مستهلک می گردد.
سوزاندن و سایر سیستم های تصفیه زباله با دمای بالا به عنوان "تصفیه حرارتی" توصیف می شوند. همانگونه که گفته شد سوزاندن زباله در مخازن فلزی از جنس ورق استیل 310، مواد زائد زباله را به خاکستر، گاز دودکش و گرما تبدیل می کند. این خروجی همان سرمایه های ارزشمندی هستند که با فروش آنها هزینه ناشی از قیمت ورق استیل 310 و هزینه آماده سازی سطحی آن (ورق استیل تک پولیش) جبران می گردد.
خاکستر بیشتر توسط ترکیبات غیر آلی زباله تشکیل می شود و ممکن است به شکل توده های جامد یا ذرات حمل شده توسط گاز دودکش مشاهده گردد. گازهای دودکش باید قبل از پراکندگی در جو از آلاینده های گازی و ذرات پاکسازی شوند. در برخی موارد، گرمای تولید شده از سوزاندن می تواند برای تولید برق استفاده شود. سوزاندن با هدف بازیافت انرژی یکی از چندین فناوری تبدیل زباله به انرژی است که به آن گازسازی، تجزیه در اثر حرارت و هضم بی هوازی می گویند.
در حالی که فن‌آوری‌های سوزاندن و تبدیل به گاز در اصل مشابه هستند ولی انرژی تولید شده از فرآیند سوزاندن، گرمای با دمای بالا است در حالی که گاز قابل احتراق اغلب محصول اصلی حاصل از تبدیل به گاز است. سوزاندن و تبدیل به گاز نیز ممکن است بدون بازیافت انرژی و مواد انجام شود. در چندین کشور، هنوز نگرانی‌هایی از سوی کارشناسان و جوامع محلی در مورد اثرات زیست محیطی زباله‌سوزها وجود دارد. در برخی کشورها، زباله سوزهایی که فقط چند دهه پیش ساخته شده اند، اغلب شامل جداسازی مواد برای حذف مواد خطرناک، حجیم یا قابل بازیافت قبل از احتراق نمی شوند. این تأسیسات به دلیل سطوح ناکافی تمیز کردن گاز و کنترل فرآیند احتراق، سلامت کارگران کارخانه و محیط محلی را به خطر می اندازند. اکثر این تأسیسات برق تولید نمی کردند. زباله سوزها جرم جامد زباله اصلی را بین 80 تا 85 درصد و حجم را 95 تا 96 درصد کاهش می دهند. این بدان معنی است که در حالی که سوزاندن به طور کامل جایگزین دفن زباله نمی شود، حجم لازم برای دفع را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
سوزاندن فواید بسیار زیادی برای تصفیه انواع زباله های خاص در مناطق خاص مانند زباله های بالینی و برخی زباله های خطرناک دارد که در آن عوامل بیماری زا و سموم می توانند در دمای بالا از بین بروند. به عنوان مثال می توان به کارخانه های شیمیایی چند محصولی با جریان های فاضلاب سمی یا بسیار سمی مختلف اشاره کرد که نمی توانند به یک تصفیه خانه فاضلاب معمولی هدایت شوند. احتراق زباله به ویژه در کشورهایی مانند ژاپن، سنگاپور و هلند که زمین منبع کمیابی است، بسیار محبوب است. در سال 2005، سوزاندن زباله 8/4 درصد از مصرف برق و 7/13 درصد از کل مصرف گرمای خانگی در دانمارک را تولید کرد. تعدادی دیگر از کشورهای اروپایی، به ویژه لوکزامبورگ، هلند، آلمان و فرانسه، به شدت به سوزاندن زباله های شهری متکی هستند.
شمع سوختگی یا گودال سوزاندن یکی از ساده ترین و اولیه ترین اشکال دفع زباله است که اساساً شامل تلی از مواد قابل احتراق است که روی زمین باز انباشته شده و آتش زده می شود و منجر به ایجاد آلودگی می شود. گودال سوزاندن می‌توانند آتش‌های کنترل‌نشده را گسترش دهند. به‌عنوان مثال، اگر باد مواد سوزاننده را از روی شمع به علف‌های قابل احتراق اطراف یا روی ساختمان‌ها ببرد، می تواند باعث آتش سوزی گسترده گردد. همانطور که ساختارهای داخلی شمع مصرف می شود، شمع می تواند جابجا شده و فرو بریزد و ناحیه سوختگی را گسترش دهد. حتی در شرایط بدون باد، اخگرهای کوچک مشتعل شده سبک وزن می توانند از طریق همرفت از شمع بلند شوند و از طریق هوا به داخل چمن ها یا ساختمان ها حرکت کنند و آنها را مشتعل کنند.
بشکه سوخته نوعی کنترل‌شده‌تر از سوزاندن زباله‌ها است که حاوی مواد در حال سوختن در داخل یک بشکه فلزی با توری فلزی روی اگزوز است. بشکه از پخش شدن مواد در حال سوختن در شرایط باد جلوگیری می کند و با کاهش مواد احتراق، فقط می توانند در بشکه ته نشین شوند. توری اگزوز به جلوگیری از پخش شدن اخگرهای سوخته کمک می کند. معمولاً درام‌های فولادی 55 گالن (210 لیتری) فولادی به عنوان بشکه‌های سوزاندن استفاده می‌شوند و با سوراخ‌های دریچه هوا بریده شده بر روی بدنه آن اکسیژن لازم برای سوختن تامین می گردد.
