
قدرت واقعی اتصال پذیری اینترنت اشیا در بهینهسازیهای جزئی نیست، بلکه در توانایی آن برای بازآفرینی کامل مدلهای کسبوکار است. بر اساس گزارش مککنزی (McKinsey)، پتانسیل اقتصادی اینترنت اشیاء تا سال ۲۰۳۰ میتواند به ۱۲.۶ تریلیون دلار برسد. این ارزش از صنایع مختلفی حاصل میشود که در آنها، اتصال، فرآیندهای سنتی را دگرگون میکند.
سناریوی سنتی: یک ماشین حیاتی در خط تولید به طور ناگهانی خراب میشود. کل خط تولید متوقف میشود. زیان، ساعتی میلیونها تومان است تا زمانی که تکنسین بیاید، مشکل را تشخیص دهد و قطعه را جایگزین کند. سناریوی متصل: سنسورهای لرزش، دما و صدای مجهز به اتصال (مثلاً Wi-Fi کارخانهای یا 5G خصوصی) به طور مداوم وضعیت ماشین را پایش میکنند. دادهها به یک پلتفرم Edge AI ارسال میشوند. مدلهای یادگیری ماشین، هفتهها قبل از وقوع خرابی، الگوهای نامنظم را تشخیص میدهند. سیستم به طور خودکار یک «دستور کار تعمیر» در سیستم ERP ایجاد میکند، قطعه یدکی مورد نیاز را سفارش میدهد و تعمیر را برای «آخر هفته» (زمان توقف برنامهریزی شده) زمانبندی میکند. مزیت استراتژیک: تبدیل «هزینه غیرمنتظره توقف» به «سرمایهگذاری قابل پیشبینی نگهداری». افزایش چشمگیر OEE.
سناریوی سنتی: یک محموله گرانقیمت (مانند واکسن یا مواد غذایی) ارسال میشود. مدیران تنها در دو نقطه از وضعیت آن باخبرند: زمان بارگیری و زمان تحویل. اگر در مسیر، دمای کانتینر یخچالدار به دلیل خرابی سیستم برودتی بالا برود، هیچکس متوجه نمیشود تا زمانی که محموله فاسد به مقصد برسد. سناریوی متصل (IoT): ردیابهای مجهز به اتصال سلولی (Cellular) یا ماهوارهای (Satellite) که سنسورهای دما و رطوبت نیز دارند، در داخل کانتینر قرار میگیرند. این دستگاهها هر ۱۵ دقیقه یکبار، مکان دقیق و وضعیت دمایی را به پلتفرم ابری ارسال میکنند. اگر دما از محدوده مجاز خارج شود، بلافاصله به راننده و مدیر لجستیک هشدار داده میشود تا اقدام اصلاحی انجام دهند. مزیت استراتژیک: کاهش ضایعات به نزدیک صفر، انطباقپذیری (Compliance) با استانداردهای زنجیره سرد، و ارائه شفافیت کامل به مشتری نهایی.
سناریوی سنتی: یک بیمار مبتلا به نارسایی قلبی از بیمارستان مرخص میشود. او باید به صورت دستی علائم حیاتی خود را چک کند و در صورت احساس ناخوشی، با پزشک تماس بگیرد. این مدل، واکنشی و پرخطر است. سناریوی متصل (IoT): بیمار با دستگاههای پوشیدنی (Wearables) مجهز به BLE یا Cellular مرخص میشود که به طور مداوم ECG، سطح اکسیژن خون و فشار خون را اندازهگیری میکنند. دادهها به یک گیتوی در خانه و سپس به پلتفرم مراقبت از راه دور بیمارستان ارسال میشود. یک الگوریتم هوش مصنوعی، کوچکترین انحرافات را که نشاندهنده وخامت حال بیمار است، تشخیص داده و بلافاصله به تیم پرستاری هشدار میدهد تا قبل از وقوع یک رویداد حاد، مداخله کنند. مزیت استراتژیک: کاهش چشمگیر نرخ پذیرش مجدد بیماران در بیمارستان (که بسیار پرهزینه است)، بهبود کیفیت زندگی بیمار و انتقال مراقبت از بیمارستان به خانه.