سفر به ماه نتیجه زحمات بیش از ۴۰۰ هزار نفر بود که در نهایت به پاگذاری نیل آرمسترانگ و باز آلدرین به روی سطح ماه ختم شد. فرایندی که بیش از یک دهه به طول انجامید و دو کشور نبرد طولانی و دشواری را برای پیروزی در آن طی کردند. نبردی که شما می‌توانید داستان آن را در سه گانه جنگ‌های فضایی پادکست استرينگ كست گوش کنید!
اما تا به امروز، عده‌ای از مردم بر این باورند که این اتفاق چیزی بجز تخیل نیست و آمریکا از همه منابع خود استفاده کرده تا بزرگترین دروغ تاریخ را به باور جهانیان برساند. ولی این داستان از کجا آغاز شد؟ چه کسی برای اولین بار این نظریه را مطرح کرد و مهم تر از هرچیز دیگر، آیا سفر به ماه واقعا رخ داده است؟
داستان دروغ آمریکایی با فردی به اسم بیل کیسینگ آغاز شد. کیسینگ یکی از ۴۰۰ هزار نفری بود که خیلی کوتاه در پروژه فضایی ناسا مشارکت داشت. او از مهندسین یکی از شرکت‌هایی بود که ناسا را در طراحی موشک ساترن ۵ یاری می‌کرد. او در سال ۱۹۷۶ بروشورى را با نام "ما هیچوقت به ماه نرفتیم: کلاه‌برداری ۳۰ میلیاردی آمریکا" منتشر کرد که در آن و با استناد به مدراک به گفته خودش مستدلی ادعا کرد که آمریکا هیچوقت موفق به سفر به ماه نشده و این نظریه تا امروز توسط عده‌ای دنبال میشود.
حتی جو روگان یکی از بزرگترین پادکستر های جهان تا چند سال پیش از پیروان این نظریه بود و باور داشت که آپولو ۱۱ هیچگاه به ماه نرسیده. هرچند که او امروزه نظر خود را تغییر داده و اعلام کرده که به نظرش فرود به ماه واقعا اتفاق افتاده است!
اما بیاید در این نوشته تعدادی از این مدارک مستدل را باهم بررسی کنیم!
اولین مسئله‌ای که توجه افراد مشکوک را به خود جلب کرد دوربینی بود که تصویر نیل و باز را به زمین می‌فرستاد. اگر این دو اولین انسان‌هایی بودند که پا به روی ماه گذاشته بودند پس چه کسی دوربین را روی ماه نصب کرده بود؟
برای این موضوع دو جواب وجود دارد، تصاویر اولیه از فرود هواپیما توسط دوربینی که بر روی خود سفینه نصب شده بود به زمین فرستاده می‌شد و تصاویر بعدی با کمک دوربینی بود که نیل آرمسترانگ بر روی لباس خود داشت و ماه را از نقطه دید او به تصویر می‌کشید
در بسیاری از تصاویری که از نصب پرچم بر روی ماه موجود است ما پرچم را در حال حرکت میبینیم در حالی که عدم وجود هوا در ماه می‌بایست پرچم را ثابت نگه دارد!
اما اگر کمی دقیق به فیلم‌ها و حتی تصاویر (تصویر ۲) نگاه کنیم میبینیم که پرچم تنها زمانی حرکت میکند که دست نیل یا باز به آن میخورد و بخاطر عدم وجود جریان هوا شکل تغییر یافته خود را حفظ میکند و ثابت می‌ماند!
یکی دیگر از موارد مورد بحث آسمان خیلی سیاه عکس های فضایی بود. اگر این عکس‌ها از ماه آمده‌اند منطقا باید ستاره‌های دیگر نیز در آسمان قابل مشاهده باشند ولی آسمان سیاه خلاف این را به ما نشان می‌دهد.
یکی از نکاتی که در عکاسی فضایی وجود دارد کنتراست شدید فضای روشن و فضای تیره است. بازتاب نور خورشید روی سطح ماه باعث میشود تا نور پس زمینه گرفته شده و در مقابل روشنایی پیش زمینه ستاره‌ها بی رنگ و سیاه به نظر برسند. حتی اگر عکس‌های امروزی که از سیاره‌ها و حتی زمین گرفته میشود را نگاه کنید میبینید که در بسیاری از آن‌ها زمین در پس زمینه‌ای سیاه قرار گرفته و هیچ ستاره‌ای در آن دیده نمیشود. (تصویر ۴)
استدلالی دیگر برای دروغ بودن فرود ماه سایه های عجیبی است که در اکثر تصاویر ارسالی از ماه دیده میشود. (تصویر ۵)
توجیه این مورد بسیار آسان است. وجود ناهمواری های فراوان بر روی سطح ماه و نور افقی خورشید باعث میشود تا بسیاری از این ناهمواری های کوچک سایه‌های خود را بگیرند و توهم بصری مانند سراب ایجاد شود. برای مثال سایه مربوط به ناهمواری جلوی پای فضانورد در واقع سایه پایه فضاپیما است که از جهتی دیگر نور به آن تابانده شده و ذهن را به این مسیر هدایت کند که این سایه حاصل منابع متفاوت نور در استدیویی بوده که فرود به ماه در آن شبیه سازی شده است.
اگر به عکس زیر (تصویر ۶) دقت کنیم میبینیم که یک علامت C بزرگ روی سنگ دیده میشود. درست مانند حروف و اعدادی که در استدیو‌های سینمایی روی اجسام دکور نوشته میشود تا ترتیب آن‌ها در صحنه حفظ شود.
اما چیزی که درباره این تصویر باید بدانیم این است که حرف C تنها در کپی های این عکس دیده میشود و عکس اصلی هیچ اثری از آن وجود ندارد. (تصویر ۷) تحلیل منطقی پشت این اتفاق این است که احتمالا این مو یا نخ یا شیی است که در هنگام تکثیر عکس در مسیر اسکنر یا نگاتیو قرار گرفته و اثر خود را روی آن به جا گذاشته است.
ولی جدای از این ابهامات و دلایل منطقی رد کردن آن‌ها شواهد فیزیکی محکمی نیز مبنی بر فرود فضانوردان به ماه وجود دارد.
ماهواره مدارگرد شناسایی ماه ناسا برای این طراحی شده تا دور ماه چرخیده، آن را اسکن کرده و نقشه‌ای دقیق از سطح آن تهیه کند. در تصاویر کیفیت بالایی که این ماهواره از سطح ماه فرستاده شما می‌توانید به راحتی رد پای فضانوردانی که روی ماه حرکت کرده‌اند را مشاهده کنید. (تصویر ۸)
اما مهم‌ترین مدرک ما برای اثبات واقعی بودن سفر به ماه سنگ ۴۰۰ کیلویی است که مسافرین فضایی با خود از سطح ماه به زمین آورده‌اند. (تصویر ۹)
آمریکا بخش‌هایی از این سنگ را در اختیار ۱۳۵ کشور مختلف قرار داد تا آزمایش کنند و پس از تست‌های فراوان همه کشور‌ها به این نتیجه رسیدند که این سنگ به زمین تعلق نداشته و شرایط تولید آن تنها در ماه امکان پذیر بوده است.
و از همه مهم‌تر، عناصر موجود در این سنگ با سنگی که پژوهشگر لونا متعلق به اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۷۰ با خود از ماه به زمین آورد کاملا برابری کرده و یکبار برای همیشه، سفر به ماه را به همگان اثبات می‌کرد!
سفر به ماه از جمله اتفاقات تاریخ بشریت بود که تمامی انسان‌ها را جدا از مکان زندگی، جنسیت، نژاد و باور دور یکدیگر جمع کرد تا تجربه‌ای یکسان برای کل بشریت را رغم بزند. تجربه‌ای از افتخار، امید و باور به نسل انسانی. تجربه‌ای از اعتماد به علم، پیشرفت و رشد.
چقدر خوب است اگر این دست‌آورد بزرگ علمی و انسانی را با شایعات غیر علمی خراب نکنیم ...
منابع:
