حفظ حقوق دانشجویان و ایجاد فضایی امن برای اعضای دانشگاه از اهمیت بالایی برخوردار است، اما مسائل ایجادشده و وعده‌های بی‌نتیجه این گمان را ایجاد می‌کند که عده‌ای مخالف هرگونه تغییری به نفع دانشجو و در حال سنگ‌اندازی در این مسیر باشند. بیشتر چالش‌های مطرح‌شده توسط شورای صنفی با بهانهٔ کمبود منابع مالی یا ارجاع به نهادهای بیرونی در خوش‌بینانه‌ترین حالت به‌وقت دیگری موکول می‌شوند.
هر دفعه بهانه‌های متنوع و خلاقانه‌ای به‌عنوان مانع برای اجرای برنامه‌ها و حل مشکلات دانشجویان مورد استفاده قرار می‌گیرند. پس از دو دهه از شروع فعالیت‌های صنفی در شریف و فراز و نشیب‌های مختلف، دانشجوی شریف همچنان با مشکلات زیادی روبه‌رو است، که بعضاً در دسترس و گاه دور از دسترس به نظر می‌آیند. باری شورا تلاش می‌کند تا نقشی تأثیرگذار در بهبود شرایط زندگی و تحصیلی دانشجویان داشته‌باشد.
امنیت طرشت: پوشیده نیست که ناامنی در محلۀ طرشت موجب سلب آسایش دانشجویان و به‌خصوص خوابگاهی‌ها شده‌است. علی‌رغم وعده‌های متعدد و همچنین دستور فرماندهی نیروی انتظامی مبنی بر احداث یک کلانتری در منطقهٔ طرشت، نمی‌توان منتظر ماند تا روزی پس از مدت‌ها این کلانتری ایجاد شده و به یکباره مشکلات حل شوند، معضل روزمره‌ای که فقط مختص دانشجویان شریف نیست و ساکنان محلی را نیز شامل می‌شود. موارد متعددی از قبیل بهبود روشنایی مسیر، گشت‌های مشهود نیروی انتظامی، باز شدن درب صنایع، و برقراری منظم سرویس ایاب‌و‌ذهاب بین دانشگاه و خوابگاه‌ها -از جمله خوابگاه پسران- از خواسته‌های دانشجویان است که شورا سال‌هاست با مطرح کردن‌شان پیگیر رسیدگی جدی به وضعیت امنیت مسیرهای منتهی به دانشگاه و خوابگاه‌ها است.
دیگر مشکل موجود در این میان، امنیت خودروهای دانشجویانی است که یا به سبب تکمیل ظرفیت پارکینگ و یا به خاطر هزینۀ گزاف آن خودروی خود را اجبارا در پس کوچه‌های اطراف دانشگاه پارک می‌کنند و متاسفانه خبر سرقت از این خودروها کم به گوش نمی‌رسد.
امنیت وسایل الکترونیکی در مسیرهای منتهی به خوابگاه‌ها و دانشگاه نیز یکی دیگر از نگرانی‌های دانشجویان است. شورا امیدوار است بیمهٔ وسایل الکترونیک زودتر به مرحله اجرایی برسد و هزینهٔ زیادی به دانشجویان تحمیل نشود تا این اقدام اطمینان خاطر بیشتری برای دانشجویان به همراه آورد.
محدودیت تردد: تا قبل از زمستان ۱۴۰۱، دانشجویان کارشناسی می‌توانستند تا ساعت ۲۰ شب به دانشگاه وارد شوند. همچنین تا قبل از کرونا تردد از طریق درب صنایع تا ساعت ۲۲ امکان‌پذیر بود. هرچند با دستور ریاست محترم دانشگاه، قرار شد تا دانشجویان کارشناسی بتوانند تا ساعت ۱۹:۳۰ عصر وارد دانشگاه شوند، اما برای گذر از فضای کرخت و خشک دانشجویی پیش‌آمده در سال‌های گذشته این نیاز دیده می‌شود که دانشجویان باید بتوانند ساعات بیشتری در طول هفته از امکانات دانشگاه بهره‌مند شوند. این امر سبب فعالیت‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی متنوع و فراهم شدن بستری برای تسهیل امور فوق‌برنامهٔ انجمن‌های علمی و پژوهش‌های دانشجویی می‌شود و شاید نشریات نیز با این شرایط بتوانند دوباره پا بگیرند. امید است تا با کاهش این محدودیت‌ها، فعالیت‌های دانشجویی جان و نشاطی دوباره بگیرند. اشاره به این مسئله خالی از لطف نیست که در دانشگاهی مانند امیرکبیر تردد در ۶ روز از هفته تا ۲۰ شب میسر است.
احضار: با اصلاح و ابلاغ شیوه‌نامۀ انضباطی جدید امیدوار بودیم تا اعمال فشار بر دانشجویان کاهش یابد. ساختار تعاملات به گونه‌ای است که گویا میل به بهبود این روند کند و طاقت‌فرسا است؛ با این حال ذکر یک سری نکات و توضیحات به‌ویژه برای ورودی‌های جدید لازم به نظر می‌آید.
ممکن است که پیامک یا تماسی با مضمون زیر پا گذاشتن فلان ماده و قانون دانشگاه برای شما بیاید و از شما درخواست شود که به حراست مراجعه کنید. این‌طور مواقع بعضی از دانشجویان به دلیل استرس و نگرانی، عجولانه و بدون مشورت عمل می‌کنند و حتی بدون اطلاع دادن به کسی مستقیماً به حراست می‌روند. اعضای شورا نیز از نگرانی‌ها و چالش‌هایی که ممکن است در این مواجهه تجربه کنید، آگاه هستند. شورا همواره در هر مرحله‌ای که نیاز به همراهی و پشتیبانی دارید، همراه شما خواهد بود. خلاصه اگر اتفاقی افتاد، آرامش خودتان را حفظ کنید و مسئله را با کسانی که می‌دانید می‌توانند کمک کنند در میان بگذارید.
البته در شیوه‌نامهٔ اجرایی آیین‌نامهٔ انضباطی دانشجویان اشاره‌ای به احضار دانشجو به حراست وجود ندارد و قرار بر این شده تا ارائهٔ توضیحات به معاونت دانشجویی منتقل شود و انتظار می‌رود رسیدگی به این امور صرفاً از دیدگاه انضباطی و تحت نظارت معاونت دانشجویی انجام شود.
همچنین راهنمای پرونده‌های شورای انضباطی در «چرخ‌دنده‌های انضباط» شرح داده شده‌است.
تحریم: موضع شدیداً منفی خیلی از دانشگاه‌های اروپا و کانادا نسبت به دانشجویان شریفی و مشکلاتی جدی که تحریم برای چاپ مقالات و همکاری‌های بین‌المللی -حتی برای اساتید- به ارمغان آورده، باعث کاهش انگیزه و امید دانشجویان به آیندهٔ تحصیلی و حرفه‌ای خود شده و اعتبار و جایگاه دانشگاه را نیز تحت تأثیر قرار داده‌است. تحریم‌ها نباید بهانه‌ای برای محدود کردن دسترسی و فرصت‌های شغلی و تحصیلی در سطح بین‌المللی شوند. شورا از مدیریت دانشگاه و همچنین هیئت دولت می‌خواهد تا با تمام توان و امکانات خود برای رفع هر‌چه سریع‌تر تحریم‌ها و ایجاد دوبارهٔ همکاری‌های بین‌المللی تلاش کنند. هرگونه کوتاهی در این زمینه برای دانشجویی که جوانی خود را بر سر علم گذاشته‌است، قابل قبول نخواهد بود. شورای صنفی آمادهٔ همکاری و حمایت از هرگونه اقدام مؤثر در این زمینه است و در این راه به کمک توأم اساتید و دانشجویان نیازمند است تا با پافشاری بر روی این مسئله موجبات رفع شدن تحریم دانشگاه فراهم شود.
سنوات: با مشکلات متعددی که در روند تحصیل دانشجویان پیش آمده‌است، به طور میانگین اغلب نیاز به زمان بیشتری برای فراغت از تحصیل احساس می‌شود. کما اینکه موج عظیم مهاجرت اساتید و دلسردی آنان موجب دردسرهایی برای تشکیل بعضی دروس شده‌است. جدای از روال عادی، برای دانشجویانی که طرح‌های ماینور یا کوآپ را می‌گذرانند، این مورد بیشتر مشهود و قابل لمس است که نمی‌توان در هشت نیم‌سال تحصیلی کارشناسی را به پایان رساند. این مسئله موجب فشارهای مالی زیادی به دانشجویان شده‌است و انگیزۀ آنها برای تنوع‌بخشی آموزشی و ادامهٔ تحصیل را کاهش داده‌است (هرچند که در بعضی موارد ترس از سربازی اجباری خود به تنهایی بر این موضوع غالب‌تر است). دریافت هزینه‌های سنگین سنوات در مقطع دکتری نیز همان‌طور که در گذشته اشاره شده، دانشجویان را به جای تمرکز بر تحصیلات به سمت بازار کار سوق می‌دهد. انتظار می‌رود قانون سنوات توسط صندوق رفاه دانشجویان مجدداً مورد بازبینی قرار بگیرد و اعضای شورا خواهان در نظر گرفتن نیاز دانشجویان در این قوانین هستند. با افزایش تعداد سنواتی‌ها از چند سال پیش و رشد دوبارهٔ این تعداد در آیندهٔ نزدیک، حل مشکل خوابگاه باید از اولویتی دو چندان برخوردار باشد که در گزارش «رؤیای ۱۲ ساله» به آن اشاره شده‌است.
فرزاد رحمانی ۰۲ صنایع
