استایل پانک یکی از سبک‌های آوانگارد در مد، پوشش و سلیقه است. بسیاری امروزه آن را زیر مجموعه استایل فانتزی می‌دانند. در واقع پانک، پیش‌تر از آنکه لباسی برای پوشیدن باشد، نشان دهنده نوعی طرز فکر و ایدئولوژی است. استایل‌های مختلف پوشش و طراحی محیط افراد هر فردی، نماینده نوع نگاه آن فرد به جهان و زندگی روزمره است. به همین دلیل پشت تمام استایل‌ها و سبک‌های متفاوتی که مد می‌شود، تفکری قرار دارد. البته واضح و مبرهن است که بسیاری از افرادی که جذب نوع خاصی از پوشش می‌شوند، صرفا به المان‌های ظاهری آن علاقه دارند و درصدد دانستن خاستگاه ایدئولوژیک آن سبک نیستند. اما بخش اکسسوری استایل آپ در اینجا سعی دارد تا از تفکر، تاریخ و سیر سرگذشت هر سبک و استایل خاص، صحبت کند.
پانک از کجا آمد؟
ایدئولوژی‌های پانک، گروهی از اعتقادات سیاسی و اجتماعی متنوع را در قالب فرهنگ پانک شامل می‌شود. در واقع، فرهنگ پانک علاقه‌مند به مفاهیمی چون ضد قدرت طلبی، فردگرایی، تفکر آزاد و اعتراض بوده‌است. ایدئولوژی‌های پانک به‌طور معمول در موسیقی پانک راک، ادبیات پانک، هنر و نوع لباس پوشیدن پانک خلاصه می‌شود. بخش کمی از پانک‌ها در برخی از فعالیت‌ها به‌طور مستقیم دخیل هستند، مانند مخالفت کردن، بایکوت کردن و ویرانگری. بنیان تفکر استایل پانکی از یک کنش ضد کاپیتالیسم و ضد سکون ریشه گرفته است. شعار ویژه این خط فکری DIY است که مخفف جمله: Do it yourself.می‌باشد. پانک‌ها مخالف سنت، عرف و هرچیز سلطنتی و نژادپرستانه‌ای بودند. پانک‌ها نمی‌خواستند در هیچ دسته‌ای جای بگیرند و از نزاع‌های سیاسی بیزار بودند. بیش از هرچیز احترام به فردیت و آزادی فردی برای هر انسانی با هر رنگ و نژاد و طبقه‌ای، برای آنها مهم و حیاتی بود.
هر سبک پوششی با هدف منحصر به فرد کردن هر شخص و القا نوعی طرز فکر، رونق می‌گیرد. پانک یکی از خرده فرهنگ‌های تاثیرگذار از زمان ظهور خود تا به امروز بوده است. تاریخ دقیق تولد این سبک را می‌توان به تظاهرات دهه 60 امریکا نسبت داد. در آن زمان وضعیت بد اقتصادی و سلطه روزافزون سرمایه‌داری باعث ایجاد تفاوت‌های طبقاتی قابل ملاحظه‌ای در جامعه شده بود. جوانان با معضلات شغلی، عاطفی و روانی زیادی درگیر بودند. سبک پانک و نوع پوشش ناشی از آن، در واقع نوعی خشونت و واکنش نمادین نسبت به قدرت‌های جامعه بود که فردیت و آزادی و برابری را از انسان‌ها می‌گرفتند. استفاده از المان‌های خشن و گاهی ترسناک در ظاهر پانک‌ها مهم‌ترین ویژگی برای شناخت آنها بود. استفاده از میخ، سنجاق قفلی، لباس‌های پاره و تیره با تتوها و یا زخم‌هایی روی بدن، نشان از خشونتی خانمان‌برانداز در بین این جوانان داشت. گوش، بینی، لبهای سوراخ شده، حتی سوراخ های بزرگ و اغراق شده، استفاده از پارچه های بی ارزش، حتی استفاده از نایلون زباله به عنوان لباس. هدف استایل پانک جلب توجه عموم مردم به وضعیت بغرنج انسانی در جهان بود، به همین دلیل افراد علاقه‌مند به این استایل و طرز نگرش نهان در آن، از هیچ تلاشی برای خشن، افسرده و ترسناک کردن ظاهرشان فروگذار نمی‌کردند.
در دهه ۷۰ میلادی در انگلیس، مد پانک، طراحی‌های مربوط به Vivienne Westwood و Malcolm McLaren و Bromley Contingent را تحت تاثیر خود قرار داد. نوشتن شعارهای صریح و توهین آمیز روی لباس‌ها از عادات مورد علاقه تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان لباس‌هایی با سبک پانک بود. شعارهایی قبیل: only Anarchists are pretty به معنی فقط آنارشیست‌ها زیبا هستند. و یا نوشتن کلمه Destroy به همراه تصویری از یک صلیب شکسته، که نمادی از از بین رفتن مذهب و انسانیت در جوامع بود.
کفش‌ها: خشن و خسته
از کفش‌های مورد توجه این گروه چکمه های نظامی، چکمه های موتور سیکلت، بروتل کریپرز، مدل جیر پوما کلایدز، کفش‌های کانورس آل استار و بعدتر چکمه‌های دکتر مارتینز بود برای شلوار هم جین تنگ، شلوار چرمی تنگ، شلوار با طرح پلنگی و شلوار باندیج جز گزینه‌های محبوب به حساب می‌آمد. کفش‌های پاره و یا پر از وصله و پینه یکی دیگر از المان‌های مهم در استایل پانکی بود.
جهانی شدن
در دهه 1980 سبک پانک به یک شهرت جهانی در بین جوانان رسید. همچنین راه خود را میان انواع هنرها باز کرد که پررنگ‌ترین آنها، هنر موسیقی بود. اجراهای موسیقی در دهه ۱۹۸۰، بیشتر حالتی ضد مدگرایانه داشتند و گویی اجراهایی ارعاب آمیز و توام با خشونت محسوب می‌شدند. با این حال، عناصر ظاهری دهه ۱۹۷۰ پانک نه تنها در دهه ۸۰ بلکه تا امروز هم هرگز به طور کامل نابود نشدند، هنوز هم برخی از اقلام پوشاک در دو طرف اقیانوس اطلس رایج‌ا‌ند و برخی از آنها در مناطق خاص جغرافیایی منحصر به فرد و مختص به همانجا هستند. به طور مثال کفش هایی که در استیج‌های ۱۹۸۰ پانک معمول بود، شامل چکمه های دکتر مارتینز، چکمه های موتور سیکلت و چکمه های بووِر که برخی اوقات با دستمال سر، زنجیرها یا باندهای چرمی خیره کننده تزئین می‌شد همچنان مورد توجه هستند، همچنین شلوار جین (گاهی اوقات کثیف، پاره شده یا سنگشور) و دامن طرح تارتان (دامن عمدتاً مردانه اسکاتلندی‌ها) که به طور معمول پوشیده می‌شدند و همچنین دامن های چرمی که بیشتر مورد استفاده زنان قرار می‌گرفت و زنجیرهای سنگین که گاهی اوقات به عنوان کمربند استفاده می‌شد و کمربندهای اسپایک‌دار نیز همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرند و یا به استایل‌های دیگر مد وارد شده و به حیات خود ادامه داده‌ند.
اکسسوری مهم‌تر از لباس
اکسسوری مهم‌ترین بخش یک استایل پانکی است. اکسسوری‌های زیاد و متنوع، سنگین، خشن و فلزی یا چرمی انتخاب اول علاقه‌مندان سبک پانکی است. گوشواره‌های متعدد با شمایل عجیب، پیرسینگ‌های ریز و درشت روی صورت و تتوهای خشن و بزرگ روی بدن، از دیگر نشانه‌های استایل پانکی است. استفاده از دستکش‌های توری یا چرمی و همینطور لاک مشکی و آرایش صورت تیره، جزوی از سبک پانک است.
