اثر “اتان کراس” (Ethan Kross)
*چه زمانی صدای درون تبدیل به وراجی ذهن می‌شود و چگونه می‌توان آن را کنترل کرد؟*
ذهن انسان هیچ‌گاه خالی نیست و همواره مشغول به افکار و گفتگوهای درونی است. تحقیقات اندرو ایروینگ در سال ۲۰۱۰ نشان داد که این افکار درونی، بسته به تجربیات فرد، محتوای منفی و پراکنده‌ای دارند و بیشتر معطوف به خود شخص هستند. این گفتگوهای درونی، به نوعی با هویت و توانایی تفکر انسان مرتبط است و می‌تواند در مواقعی مفید و در مواقعی آزاردهنده باشد.
صدای درون، که در واقع ابزاری برای نظارت بر اعمال و افکار ما است، از همان ابتدا در کودکان به‌طور بلند و سپس آهسته‌تر برای کنترل خود به کار می‌رود. این گفتگوهای درونی نقش اساسی در حفظ تمرکز و مدیریت توجه دارند، اما در برخی موارد، مانند نشخوار ذهنی، می‌توانند موجب کاهش تمرکز و حتی افزایش رفتارهای منفی و خشونت‌آمیز شوند.
تحقیقات نشان داده که نشخوار ذهنی می‌تواند باعث بروز احساسات منفی و در برخی موارد خشونت کلامی و فیزیکی گردد. در دنیای مدرن، فضای مجازی نیز بستری است که افراد می‌توانند بدون فیلترهای اجتماعی و همدلی‌های چهره‌به‌چهره، افکار و احساسات خود را به اشتراک بگذارند و در نتیجه، باعث تشدید احساسات منفی و سوءتفاهم‌ها شوند.
در نهایت، صدای درون و گفتگوهای ذهنی برای درک و پردازش تجربیات ما ضروری هستند، اما اگر از کنترل خارج شوند، می‌توانند به جای تسهیل فرآیند تفکر، مانع رشد و عملکرد سالم مغز شوند.
ذهن انسان همواره مشغول افکار و گفتگوهای درونی است که بسته به تجربیات فرد، ممکن است منفی و پراکنده باشند. این گفتگوها به هویت و توانایی تفکر انسان مرتبط‌اند و می‌توانند مفید یا آزاردهنده باشند. صدای درون، ابزاری برای نظارت بر افکار و اعمال است و در کودکان ابتدا به صورت بلند و سپس آهسته‌تر برای خودکنترلی استفاده می‌شود.
اما وقتی این گفتگوها به نشخوار ذهنی تبدیل شوند، می‌توانند تمرکز را کاهش داده و باعث بروز احساسات منفی و حتی خشونت شوند. در دنیای مدرن، فضای مجازی به تشدید این احساسات و سوءتفاهم‌ها کمک می‌کند. در نهایت، گفتگوهای درونی برای پردازش تجربیات ضروری هستند، اما اگر از کنترل خارج شوند، می‌توانند مانع رشد و عملکرد سالم مغز شوند.
ارسال پیام‌های عاطفی افراطی و به اشتراک‌گذاری زیاد صدای درون در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند باعث آزار دیگران و ایجاد دافعه اجتماعی شود. انسان‌ها به اشتراک گذاشتن عواطف خود را ترجیح می‌دهند، چرا که این کار همانند دریافت لذت از دوپامین عمل می‌کند. با این حال، تداوم افکار منفی می‌تواند به مشکلات جسمی و روانی منجر شود.
برای مقابله با این مشکل، راهکارهایی وجود دارد:
1. گسترش چشم‌انداز: با فاصله گرفتن از افکار، زاویه دید خود را وسیع کرده و به مشکلات از منظر وسیع‌تر نگاه کنید.
2. استفاده از ضمیر سوم شخص: این کار باعث کاهش احساسات منفی و بهتر شدن حال می‌شود.
3. دوری از هم‌نشخواری: هنگام نشخوار ذهنی، از گفتگوهای بی‌نتیجه با دیگران پرهیز کنید.
4. حمایت ناپیدا: دریافت کمک غیرمستقیم از دیگران می‌تواند اثرات مثبتی داشته باشد.
5. ارتباط با طبیعت: مشاهده طبیعت یا شنیدن صداهای آن می‌تواند منابع توجه ما را احیا کند.
6. فروکاستن خود: مواجهه با پدیده‌های شگفت‌انگیز می‌تواند ذهن را از افکار منفی خارج کند.
7. نظم‌بخشی محیط: با کنترل محیط اطراف، می‌توان افکار را منظم کرده و از نشخوار ذهنی جلوگیری کرد.
این راهکارها کمک می‌کنند تا صدای درون کنترل شده و به بهبود سلامت ذهنی و جسمی فرد بیانجامد.
روان‌شناسان معتقدند نظم بیرونی می‌تواند به سازمان‌دهی افکار انسان کمک کند. برای مثال، ورزشکاران و هنرمندان برای کار خود آداب خاصی دارند که به کاهش نشخوار ذهنی کمک می‌کند. این آداب شبیه به اثر شبه‌دارو عمل می‌کنند، جایی که نیروی باور و تلقین می‌تواند به بهبود حال فرد کمک کند.
یکی از عوامل مؤثر در نشخوار ذهنی، باورهای فرهنگی است. برای مثال، در فرهنگی که شکست تحصیلی را نشانه بی‌لیاقتی می‌داند، فرد پس از عدم قبولی در آزمون ممکن است خود را سرزنش کند، اما در فرهنگی دیگر چنین احساسی وجود ندارد. برای مقابله با این نشخوارها، باید باورهای خود را بررسی کرده و در صورت نیاز تغییر داد.
مراسم‌ها نیز می‌توانند به کاهش نشخوار ذهنی کمک کنند، چرا که توجه فرد را از افکار منفی به کاری که باید انجام دهد معطوف می‌سازند. این ابزارها شامل باورها و مراسم‌ها به فرد کمک می‌کنند تا ذهن خود را سازمان‌دهی کرده و از اضطراب و استرس جلوگیری کند.
راهکارهای مقابله با نشخوار ذهنی شامل گفتگو با خود، تغییر باورها، تمرکز بر واکنش‌های بدنی، و شرکت در مراسم‌های مختلف است. همچنین، ارتباط با دیگران و ایجاد محیطی آرام و منظم می‌تواند در تسکین افکار منفی مؤثر باشد.
#کتابخوانی
#سوبژه
#هنر
#ترویج_کتابخوانی
