شاهکار جاودانه عباس کیارستمی؛ “طعم گیلاس” 🍒💫
* اگر دنبال فیلمی هستید که مرزهای سینما را فراتر از روایت‌های معمولی بکشاند، “طعم گیلاس” (1997) به کارگردانی عباس کیارستمی همان اثر جاودانه‌ای است که باید ببینید.
“طعم گیلاس” در سال ۱۹۹۷ نخل طلای جشنواره کن را به دست آورد و تبدیل به یکی از نمادهای سینمای ایران در جهان شد.
این فیلم از سوی مجلات معتبر، همچون تایم و گاردین، در فهرست برترین آثار تاریخ سینما قرار گرفته و به عنوان یکی از ۱۰ فیلم برتر تاریخ جشنواره کن انتخاب شده است.
* اگر به دنبال فیلمی هستید که شما را به تفکر درباره معنا و مفهوم زندگی و مرگ فرو ببرد، “طعم گیلاس” بهترین گزینه است. این اثر با گفت‌وگوهای درخشان و تصاویری ساده و مینیمال، سینما را به جایی فراتر از سرگرمی می‌برد و به یک تجربه فلسفی تبدیل می‌کند.
|خلاصه‌ای مختصر از این فیلم |
-آقای بدیعی (با بازی همایون ارشادی) مردی میانسال، قصد خودکشی دارد و قبرش را در کنار درختی کنده است. او می‌خواهد قرص‌های خوابش را یک جا بخورد و شب در این قبر بخوابد. بدیعی دنبال کسی است که پس از مرگش، صبح فردا روی جسد او خاک بریزد!!!
تلاش آقای بدیعی در این فیلم برای خودکشی از جنس خودکشی ناشی از افسردگی یا انواع دیگر روان-رنجوری به نظر نمی رسد. ظاهراً خودکشی وی از روی آگاهی و برای رهایی از یک نیاز روشنفکرانه است تا اقدامی آسیب شناختی. بدیعی مشکل مالی یا اجتماعی خاصی ندارد که فشار آن وی را به این سمت سوق دهد بلکه او گمان می کند در یک بن بست فکری گیر کرده است؛ بن بستی که کارگردان چیزی از آن به نمایش نمی گذارد. اما بر اساس قرائنی می توان به وجود آن پی برد. اولاً بدیعی در دورۀ میانسالی به سر می برد، یعنی همان دورانی که روانشناسان آن را به دوره ای بحرانی همراه با اشتغال ذهنی شدید با گذشتۀ فرد و معنای زندگی تعبیر کرده اند.
کیارستمی در مورد این فیلم گفت: “ما کارگردان‌ها معضلات را نشان می‌دهیم، اما درمان آن‌ها وظیفه ما نیست.” همین جمله عمق فلسفی این اثر را روشن می‌کند‼
❌ برای دانستن اخبار بیشتر و ویدویی در ارتباط با معرفی بهتر این فیلم شاهکار، سری به صفحه‌ی اینستاگرام سوبژه با آدرس @ sujet.theatre بزنید✨👀
#طعم_گیلاس
#عباس_کیارستمی
#نخل_طلا
#سینمای_ایران
#فیلم
#کن
#زندگی_و_مرگ
#شاهکار
#سینما
#سوبژه
#هنر
#هنرمند
#معرفی_فیلم
