معمولا وقتی با دیگران اختلاف پیدا میکنیم و دعوایمان می شود، هر کدام مان تنها متوجه اشتباه دیگران هستیم و سهم خود را در این اختلافات در نظر نمی گیریم. روابط اجتماعی ما حاصل نظام عمل و عکس العمل است؛ یعنی در بسیاری موارد، آن طوری رفتار می شویم که خودمان با دیگران رفتار کرده ایم؛ اگر رفتار دیگران در روابط دوستانه و خانوادگی و ... با ما خوب نیست، این رفتار سوء در بسیاری موارد نتیجه برخوردهای قبلی خود ما با ایشان است؛ ما در برخورد با دیگران به اشتباهات و ناسازگاری ها و تکبر و ناشکری و ... خود توجه نداریم، اما در مقابل از ایشان انتظار داریم بهترین برخورد و واکنش را در قبال رفتارهای ما داشته باشند.
ما معمولا قضاوت هایمان به این شکل است که چون طرف مقابل کارش اشتباه و زشت است، پس قطعا حق با ما است؛ اما در روابط اجتماعی هرگز چنین تفکیک صفر و صدی وجود ندارد؛ یعنی هرچند که رفتار دیگران کاملا اشتباه و نادرست باشد، اما این رفتار نادرست میتواند نتیجه بدخلقی های خود ما باشد!
از این پس در هر اختلاف و دعوایی، اولا به جای تمرکز روی اشتباهات طرف مقابل، به جست و جوی رفتارهای نادرست خود باشیم که سبب ایجاد چنین عکس العمل و رفتاری در طرف مقابل مان شده است ... .
