روز اول مدرسه را یادتان هست؟ بوی دفتر نو، جلد کردن کتابها با آن کاغذ کادوهای زرورقی و هیجانی که نمیگذاشت شب قبلش بخوابیم. من همیشه کفشهای مدرسهام را کنار تختم میگذاشتم. نو، تمیز و آماده برای یک ماجراجویی جدید. انگار آن کفشها فقط وسیلهای برای راه رفتن نبودند؛ بخشی از هویت ما بودند. بخشی از داستانی که قرار بود در طول سال تحصیلی بنویسیم.
این روزها اما انتخاب کفش مدرسه انگار سختتر شده. آنقدر مدل و برند و ویژگیهای مختلف وجود دارد که آدم گیج میشود. اما راستش را بخواهید، اصل ماجرا هنوز همان است. ما دنبال یک کفش نیستیم؛ دنبال یک «همراه» خوب برای پاهای فرزندمان میگردیم. همراهی که در تمام شیطنتها، دویدنها در حیاط، بالا و پایین پریدن از پلهها و حتی نشستنهای طولانی در کلاس، خستهاش نکند. همراهی که زخم نزند، تنگ نباشد و قصهی یک سال تحصیلی را پا به پایش بیاید.
پس بیایید از این زاویه به ماجرا نگاه کنیم. چرا انتخاب یک کفش خوب اینقدر مهم است و این همراه خوب باید چه ویژگیهایی داشته باشد؟
به نظرم دو چیز در انتخاب کفش مدرسه، از هر چیز دیگری مهمتر است: راحتی و دوام.
راحتی یعنی آزادی. یعنی کودک شما در کلاس به جای اینکه حواسش به فشار پنجه یا پاشنهی پایش باشد، به درس معلم گوش دهد. یعنی در زنگ تفریح با تمام وجود بدود و نگران پیچ خوردن پایش نباشد. کفشی که راحت است، قالبی استاندارد دارد و مثل یک بالشتک نرم، فشارهای وارد شده به پا را میگیرد. کفشهایی با زیرههای انعطافپذیر مثل PU یا ایربولینگ، دقیقاً همین کار را میکنند. مثل کفش راحتی دخترانه شیما که زیرهاش آنقدر نرم است که با هر قدم کودک خم میشود و به او اجازه میدهد آزادانه حرکت کند.
دوام هم یعنی خاطره. یعنی کفشی که تا آخر سال تحصیلی دوام بیاورد و شاهد تمام گلبازیها، فوتبالهای توی حیاط و زمین خوردنها باشد. رویهی کفش اگر از چرم مصنوعی باکیفیت یا برزنت محکم باشد، به این راحتیها تسلیم نمیشود. راحت تمیز میشود و ظاهرش را تا مدتها حفظ میکند. این یعنی یک خیال راحت برای ما والدین و یک دوست وفادار برای بچهها.
بچهها شبیه هم نیستند، پس کفشهایشان هم نباید شبیه هم باشد. هر کدامشان داستان خودشان را دارند.
برای بچههایی که زمین و زمان را به هم میدوزند:
بعضی بچهها انگار انرژی بیپایان دارند. تمام زنگ تفریح را میدوند و کفشهایشان باید برای هر چالشی آماده باشد. برای این بچهها، کفشهای اسپرت و ورزشی بهترین انتخاب هستند. مدلهایی مثل کفش پیادهروی بیکیجی کیدز که هم سبک است، هم قابلیت گردش هوا دارد و هم ضد ضربه است، انگار برای همین بچهها ساخته شده. یا آلاستارهای ساقدار که با رویهی برزنتی و ساق بلند، از مچ پایشان در مقابل پیچ خوردگیهای ناگهانی محافظت میکنند. این کفشها فقط یک کفش نیستند، یک سپر محافظ برای پاهای پرانرژی آنها هستند.
برای آنهایی که سادگی و استقلال را دوست دارند:
یادتان هست چقدر بستن بند کفش در دوران کودکی سخت بود؟ برای بچههای کوچکتر، مخصوصاً دبستانیها، استقلال در پوشیدن لباس خیلی مهم است. کفشهایی با بند چسبی یا کشی، این حس استقلال را به آنها میدهند. مثل مدل آلاستار دو چسب که هم ظاهر قشنگی دارد و هم کودک میتواند در چند ثانیه آن را بپوشد و در بیاورد. یا کفش راحتی مدل بند کشی که دیگر دردسر باز و بسته کردن بند را ندارد و در عین حال، به خاطر زیرهی نرم، راحتی را فدای سادگی نکرده است.
برای خیالپردازها و هنرمندان کوچک:
بعضی بچهها هم هستند که ظاهر کفش برایشان خیلی مهم است. آنها دوست دارند کفشی بپوشند که با دنیای رنگارنگ و فانتزیشان هماهنگ باشد. برای این بچهها، مدلهای فانتزیتر و زیباتر انتخاب بهتری است. مثلاً کفش راحتی مدل داتیس با طراحی ظریف و رنگهای شادش، میتواند دل یک دختربچه را ببرد. این کفشها به آنها کمک میکنند تا استایل شخصی خودشان را از همان کودکی پیدا کنند و با اعتماد به نفس بیشتری قدم بردارند.
حالا که به آخر این نوشته رسیدیم، اجازه بدهید چند نکتهی دوستانه هم در گوشتان بگویم:
کمی فضا برای رشد بگذارید: پای بچهها زود بزرگ میشود. همیشه نیم تا یک سانتیمتر فضای خالی در جلوی کفش در نظر بگیرید.
زیره را خوب نگاه کنید: زیرهی کفش نباید لیز باشد. آجهای ریز روی زیره، از سُر خوردن در راهروهای مدرسه یا حیاط خیس جلوگیری میکند.
راحتی را فدای زیبایی نکنید: هرچقدر هم یک کفش زیبا باشد، اگر راحت نباشد، تبدیل به یک شکنجهی روزمره برای کودک میشود. اولویت همیشه با راحتی است.
در نهایت، انتخاب بهترین کفش مدرسه، بیشتر از یک خرید ساده، یک سرمایهگذاری روی راحتی و سلامت فرزندمان است. این کفشها قرار است داستان یک سال از بهترین سالهای زندگیشان را همراهی کنند. پس بیایید با دقت و عشق، بهترین همراه را برایشان انتخاب کنیم.
شما چه خاطرهای از کفش مدرسهتان دارید؟ آیا کفش خاصی بود که هنوز در ذهنتان مانده باشد؟ در کامنتها برایم بنویسید.
