سریال تویین پیکس برای من یکی از به یاد موندنی‌ترین سریال‌هایی بوده که دیدم. ولی شخصا برای این که بتونم حداقل به خودم بگم که فکر می‌کنم یه سریالی خوبه باید یه سری حداقل‌هایی رو توش ببینم. به صورت مختصر فکر می‌کنم سریال باید یه ثبات و کیفیت خوبی تو المان‌های مختلفش داشته باشه، چیزایی مثلا سینماتوگرافی، پرداخت داستان، بازی بازیگرها و البته شخصیت‌پردازی. هر چند داستان تویین پیکس یه جاهایی مخصوصا تو فصل 2 بی‌راهه می‌رفت و پلات اضافی زیاد داشت، ولی همیشه با شخصیت‌های می‌شد کنار اومد. مشکل پلات توی فصل 3 تقریبا دیگه وجود نداره ولی یکی از بدترین کاراکترایی رو داشته که حداقل توی سریال‌ها دیدم، مامور تمی پرستون.
چیزی که همیشه به نظرم رسیده این بوده زن‌های فیلم‌های لینچ به طرز آزاردهنده‌ای همگی خیلی خوشگل و جذابند. اما نکته اینه که با وجود male gazeای بودن، جنبه‌های خاص دیگه‌ای هم داشتنند و کاراکترشون به همین محدود نمی‌شده. اکثرا یه داستان و آرکی داشتن که به اندازه کافی جالبشون کنه و حتی این زن‌ها نقش‌های اصلی فیلم لینچ بودند.
ولی مامور تمی پرستون استثنای این ماجراست. نقش مامور تمی رو کریستا بل بازی می‌کنه که طبق ویکی‌پدیاش مدل، خواننده و بازیگره و سابقه‌ی همکاری موزیکال با دیوید لینچ داشته و احتمال از همین طریق هم برای این نقش انتخاب شده.
کاراکتر مامور پرستون زنی به شدت جذاب و اغواگره که از قضا گویا در کارش هم بسیار خوبه. در طول فصل هم مرتبا توسط کاراکترای دیگه به ما یادآروی میشه که چقدر مامور پرستون تو کارش خوبه با این که خیلی جذابه. به جای این که به صورت عملی به ما نشون داده بشه که مثلا تو کارش مهارت داره، تنها تو دیالوگ بین کاراکترا این رو می‌شنویم.
و اما نقش مامور پرستون تو داستان چیه؟ هیچی. کاراکتریه که نه چیزی به داستان اضافه می‌کنه نه نقش خاصی رو توش ایفا می‌کنه. هر چند به نظر من اصولا این کاراکتر هیچ شخصیتی هم نداره، هیچ ویژگی خاصی نداره که بشه باهاش توصیفش کرد. البته به جز این که به ما گفته شده که خوشگله و تو کارش خوبه.
نقشی که ایشون توی فصل 3 تویین پیکس دارن جدای چشم‌نواز بودن اینه که از طریقش یه سری قسمت‌های مبهم داستان به مخاطب توضیح داده میشه. به این صورت که چون ماموریه که جدیدا وارد پرونده‌ی قدیمی شده، باقی مامورا یه سری چیزا رو برای اون، و در واقع برای مخاطب توضیح میدن. در کل این که خیلی کار خاصی نداره تو سریال و کاراکتریه که میشه با تغییرات جزئی و به راحتی از داستان حذفش کرد، بدون این که به داستان ضربهای یا بخوره یا ابهامی توش ایجاد بشه.
یه جا خوندم که دیوید لینچ گفته بود اولین باری که کریستا بل(بازیگر نقش) رو دیدم فکر کردم که شبیه فضاییهاست، زیباترین فضایی که دیدم. من شخصا فکر می‌کنم خیلی جالب‌تر می‌شد اگه مثلا لینچ در همین کانتکست از زیبایی بل استفاده می‌کرد، کاراهایی که آدم میتونه تصور کنه لینچ با همچین متریالی انجام بده. ولی خب زیبایی بل تو فصل 3 تویین پیکس تنها male gaze برانگیزه و بس.
شاید صحنهای که بیشتر از همه میشه این موارد رو توش حس کرد اون جاییه که مامور گوردون کول از مامور پرستون می‌خواد که بره تو رستوران منتظر بمونه چون که به مامور پرستون شنود وصله و می‌خواد حرفی خصوصی به آلبرت بزنه. بعد از اون مامور پرستون شاکی میشه و به سمت رستوران میره و تو این صحنه تمرکز دوربین رو دور شدن مامور پرستون رو داریم(اینجا ببینید) و بعد آلبرت که میگه "I'm feeling better now" .
نهایتا اگه قرار باشه 5 تا از بیخودترین کاراکترایی که تو فیلم‌ها و سریال‌ها دیدم رو انتخاب کنم ایشون قطعا جزوش خواهد بود. کاراکتری که عملا هیچ شخصیتی نداره و بازیگرش هم اصلا ارائه‌ی قابل باوری از یه مامور اف‌بی‌آی نمیده ولی در عشوه اومدن و زیبا بودن خیلی کارش خوبه و البته دوربین فیلم‌بردار هم به خوبی این مورد رو ثبت می‌کنه. شاید صحنه‌هایی تو سریال باشه که کمتر چنین حس‌های رو منتقل کنه و همدردی برانگیزانندهتر باشه، ولی خب تصویری که نهایتا برای شخص من به جا گذاشته این بوده.
الان که اینارو نوشتم خودم یاد کلاریس استارلینگ سکوت بره‌ها افتادم که اون هم یه مامور اف‌بی‌آی زیبا و بامهارت تو کارش بود. ولی خب حتی مقایسه‌شون هم نمیشه کرد.
اگه دوست دارید چند تا gif هم از کریستا بل در نقش مامور پرستون ببینید. :)
