امام خمینی (س) در 1 مهر سال 1281 هجری شمسی در خمین به دنیا آمدند. سید مصطفی موسوی، پدر ایشان از منتقدان خوانین و مأموران دولتی بودند و زمانی که امام خمینی پنج ماه بیشتر نداشت به شهادت رسیدند.
امام خمینی پس از مطالعه علوم اسلامی در خمین، برای تکمیل تحصیلات خود به اراک و از آنجا به قم رفتند و تدریس علوم فلسفی را در سن 27 سالگی آغاز کردند. با شدت گرفتن اقدامات ظالمانه حکومت پهلوی، ایشان نیز به انتقاد از رژیم و سپس مبارزه از طریق آگاهی رسانی به مردم مسلمان ایران پرداختند.
مواضع سرسختانه امام خمینی علیه لایحه کاپیتولاسیون در سال 1343 سبب شد که رژیم شاه ایشان را به ترکیه و پس از آن به نجف تبعید کند. تبعید امام خمینی نه تنها حرکت انقلاب اسلامی را متوقف نکرد بلکه آنطور که در زندگینامه ایشان آمده، امام خمینی در تبعید نیز به روشنگری مردم نسبت به خیانت‌ها و جنایت‌های رژیم پرداخت و با اوج گیری اعتراضات در سال های 1356 الی 1357 سرانجام در 22 بهمن 1357 انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.
در پی پیروزی انقلاب، امام خمینی مردم را دعوت به شرکت در انتخابات نظام جمهوری اسلامی ایران کردند و با رای 98 درصدی مردم این نظام را بنیان گذاشتند. پس از پیروزی انقلاب هم امام خمینی به هدایت امور کشور پرداختند و در کشاکش اغتشاش‌های سازمان مجاهدین خلق، ترورهای پی در پی شخصیت‌های برجسته انقلاب و همچنین جنگ تحمیلی، سعی در حل هوشمندانه مسائل و افزایش آگاهی مردم داشتند.
ایشان در سال 1358 به بیماری قلبی مبتلا شدند و به دستور پزشک از قم به تهران آمدند و تا زمان رحلت (1368) در تهران ماندند.
