توی کامنت های آخرین پستم دو نفر به جون هم افتادن که واقعا ناراحت کننده بود برام. بدترین چیز اینه که دو نفر که هردوتاشون آرزوی قلبیشون عدالت و توسعه و رفاهه، باهم گلاویز شن و تا حد مرگ بهم بد و بیراه بگن.
دوستان، میلیون ها موضوع در این جهان هست که من و شما اختلاف نظر داریم. چند تایی هم هست که من و شما هم نظریم. بیاین اول این چند تا موضوع رو حل کنیم. وقت برای دعوا زیاده.
واقعا الان مهم نیست که هسته ای خوبه یا بد. دعوا سر این موضوع فقط وقت ما رو تلف میکنه. مهم اینه که همه ی ما سخت باور داریم کارمندی که صبح تا ظهر چرت میزنه جاش تو خونه س. همه ی ما هم عقیده ایم پول نفت متعلق به همه ی ایرانی هاست، اونم به یه اندازه. همه اعتقاد داریم اگه رفاه هست برای همه باید باشه و اگر نیست برای هیچکس نباید باشه.
نمیدونم این طرز فکر من ساده لوحی حساب میشه یا خِرَد، ولی از دشمنی و جنگ خوشم نمیاد. مخصوصا اگه جنگ بین دو تا دوست باشه. دو تا دوست که هدف مشترک دارن: ایرانی آباد با مردمی خوشبخت و آزاد و آرام.
