نه به دانشگاه!

امروز یک پست خوندم که حرف دلم بود. ای کاش همه ی پدر و مادر ها متوجه می شدن که دانشگاه رفتن تنها راه موفقیت نیست بلکه فقط یکی از راه های موفقیته. من خودم بعد از دیپلم دانشگاه نرفتم. حتی پیش دانشگاهی هم نخوندم. کنکور هم ندادم. با اینکه مدرسه تیزهوشان درس می خوندم. رفتم دنبال کاری که علاقه داشتم. بعدها بخاطر فشار جامعه مجبور شدم یه لیسانس بگیرم و حتی ارشد شرکت کنم. اما پشیمونم. من نتونستم فشار جامعه رو تحمل کنم. حجم تحقیرها رو نتونستم تاب بیارم. اینکه وقتی می پرسیدن مدرکت چیه و من می گفتم دیپلم، موج تحقیر رو میدیدم که سرازیر می شد به سمتم. با اینکه خیلی بیشتر از لیسانسه ها کار بلد بودم ولی باز چشم تنگ جامعه منو نمی پذیرفت. من مجبور شدم دانشگاه برم و فوق لیسانس بگیرم اما پشیمونم. من مغلوب طرز فکر پوسیده ی جامعه شدم. واقعا دانشگاه هیچ چیزی برای یادگیری نداشت. بزرگترین دانشگاه زندگی من که خیلی چیزها به من یاد داد یوتیوب بود که درش بسته شد متاسفانه. دوستان، عزیزان، موسسه های آموزشی خصوصی رو دریابید. مدرسه اینورس سیرکل تی سی مدرسه مبنا مدرسه تعالی تری دی آپ استودیو رو در یابید. دانشگاه هیچی نیست هیچی. اون مدرک لعنتی هم که میده روز به روز بی اعتبار تر میشه. این از من یادگاری. بیست سال دیگه نیاید بگید نگفتی!

این هم پستی که گفتم. بخونید و لذت ببرید: