فرانک سیناترا که با نام "Ol' Blue Eyes" نیز شناخته می شود، خواننده، بازیگر و تهیه کننده آمریکایی بود که در دهه 1940 به شهرت رسید و به یکی از محبوب ترین و تأثیرگذارترین سرگرمی های قرن بیستم تبدیل شد. زندگی حرفه ای سیناترا بیش از شش دهه طول کشید و او به خاطر صدای روان، شخصیت کاریزماتیک و استعداد قابل توجه خود شناخته شد. سیناترا که در 12 دسامبر 1915 در هوبوکن، نیوجرسی به دنیا آمد، با موفقیت خارق العاده، روابط پر فراز و نشیب و تأثیر ماندگار بر فرهنگ عامه آمریکا همراه بود.
فرانک سیناترا از مهاجران ایتالیایی، آنتونی مارتین سیناترا و ناتالی دلا گارونتا متولد شد. او در خانواده ای کارگری بزرگ شد و علاقه اولیه خود را به موسیقی نشان داد. مادر سیناترا که به عنوان ماما و خواننده پاره وقت کار می کرد، نقش مهمی در عشق او به موسیقی داشت. او استعداد او را تشویق کرد و ترتیبی داد که او دروس آواز را ببیند. همچنین شما یمتوانید برای مشاهده بهترین آهنگ های یاسر بینام با ماهمراه باشید.
حرفه سیناترا در دهه 1940 زمانی که او به عنوان خواننده به ارکستر تامی دورسی پیوست. او به سرعت با اجراهای روحی و احساسی خود به محبوبیت دست یافت و تصنیف های عاشقانه اش او را به یک دلباز نوجوان تبدیل کرد. موفقیت سیناترا با آهنگ "دیگر لبخند نخواهم زد" به دست آمد که در صدر جدول قرار گرفت و او را به عنوان یک هنرمند انفرادی معرفی کرد.
در دهه‌های 1940 و 1950، سیناترا به مظهر سبک آواز «کرونر» تبدیل شد که با صدای صاف، عبارات بی عیب و نقص و ارائه احساسی مشخص می‌شود. او یک سری رکوردهای موفق منتشر کرد و در چندین فیلم موفق از جمله "Anchors Aweigh"، "Take Me Out to the Ball Game" و "On the Town" بازی کرد. محبوبیت سیناترا همچنان به اوج خود ادامه داد و او به نمادی فرهنگی تبدیل شد که مورد تحسین میلیون ها طرفدار در سراسر جهان قرار گرفت.
حرفه سیناترا در اوایل دهه 1950 با شکست مواجه شد، زمانی که محبوبیت او به دلیل تغییر سلیقه موسیقی و مسائل شخصی کاهش یافت. با این حال، او در اواسط دهه 1950 با آلبوم تحسین شده خود "Songs for Swingin' Lovers!" بازگشت پیروزمندانه ای داشت. که زندگی حرفه ای او را احیا کرد. او در ادامه چندین آلبوم موفق منتشر کرد، از جمله «In the Wee Small Hours» و «Only the Lonely» که از آثار کلاسیک کتاب ترانه های آمریکایی به شمار می روند.
سیناترا علاوه بر حرفه موسیقی، وارد عرصه بازیگری شد و در پرده بزرگ به موفقیت دست یافت. او برای بازی در فیلم «از اینجا تا ابدیت» برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و برای بازی در فیلم‌هایی مانند «نامزد منچوری»، «پال جوی» و «بچه‌ها و عروسک‌ها» مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. استعداد بازیگری سیناترا تکمیل کننده توانایی او در خوانندگی بود و او به یک سرگرم کننده همه کاره تبدیل شد که به دلیل استعدادش در موسیقی و فیلم شناخته می شود.
زندگی شخصی سیناترا اغلب پر فراز و نشیب بود و در رسانه ها خبرساز شد. چهار بار ازدواج کرد و سه فرزند داشت. روابط او با زنان، از جمله ازدواج پر سر و صدای او با بازیگر زن آوا گاردنر، به طور گسترده گزارش شد و زندگی عاشقانه او منبع دائمی شیفتگی عمومی بود. زندگی سیناترا همچنین با مشارکت در سیاست و دوستی‌اش با شخصیت‌های قدرتمندی مانند رئیس‌جمهور جان اف کندی و گروه موش‌های صحرایی، گروهی از سرگرم‌کننده‌ها که شامل دین مارتین، سامی دیویس جونیور و جوی بیشاپ می‌شد، مشخص شد.
با وجود مبارزات شخصی سیناترا، حرفه سیناترا در دهه 1960 و پس از آن به شکوفایی ادامه داد. او با آلبوم‌هایی مانند «غریبه‌ها در شب» و «راه من» به موفقیت‌های بیشتری دست یافت که به آهنگ‌های نمادین مرتبط با میراث او تبدیل شدند. او همچنین در برنامه های ویژه تلویزیونی موفق ظاهر شد و به تورهای گسترده خود ادامه داد و در مقابل تماشاگران ستایشگر در سراسر جهان اجرا کرد.
تأثیر سیناترا بر موسیقی و فرهنگ عامه را نمی توان اغراق کرد. او نقشی اساسی در شکل دادن به منظره موسیقی آمریکا ایفا کرد و به عنوان یکی از بزرگ ترین ها شناخته می شود.
