جان لنون متولد 9 اکتبر 1940 در لیورپول انگلستان، خواننده، ترانه سرا و نوازنده ای بود که به یکی از تاثیرگذارترین چهره های تاریخ موسیقی مدرن تبدیل شد. به‌عنوان عضوی از گروه افسانه‌ای بیتلز، نبوغ خلاق و دیدگاه انقلابی لنون چشم‌انداز موسیقی عامه‌پسند را تغییر داد و تأثیر او حتی دهه‌ها پس از مرگ غم‌انگیزش در 8 دسامبر 1980 همچنان محسوس است.
لنون در یک خانواده کارگری در لیورپول بزرگ شد، شهری که بعدها مترادف با صحنه موسیقی "Merseybeat" شد. او علاقه اولیه خود را به موسیقی نشان داد و مادرش جولیا به او نحوه نواختن بانجو را آموزش داد. اما جدایی پدر و مادرش در کودکی او را به شدت تحت تاثیر قرار داد و توسط خاله میمی بزرگ شد که عشق به کتاب و آموزش را در او ایجاد کرد.
ماهیت سرکش لنون در سال های نوجوانی ظاهر شد و در نهایت از مدرسه اخراج شد. با این حال، در این زمان بود که او اشتیاق واقعی خود را به موسیقی راک اند رول کشف کرد. در سال 1957، او با دوستانش پل مک کارتنی و جورج هریسون یک گروه اسکیفل به نام The Quarrymen تشکیل داد. این گروه بعداً با اضافه شدن درامر رینگو استار به بیتلز تبدیل شد و دنیای موسیقی را برای همیشه تغییر داد. همچنینی میتوانید برای مطالعه بیوگرافی اشکان فدایی ما را دنبال کنید.
گروه بیتلز با لنون به عنوان خواننده اصلی و نوازنده گیتار ریتم، در اوایل دهه 1960 با صدای تازه و نوآورانه خود وارد صحنه موسیقی شدند. ملودی ها، هارمونی ها و اشعار جذاب آنها مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود کرد و خیلی زود به پدیده ای فرهنگی تبدیل شدند که به "فب چهار" معروف شد.
استعداد لنون در ترانه سرایی و توانایی او در ارتباط با احساسات و آرزوهای یک نسل، بیتلز را به موفقیت بی سابقه ای سوق داد. آهنگ‌هایی مانند «یک شب روز سخت»، «کمک!»، «بلیت برای سوار شدن» و «دیروز» تبدیل به کلاسیک‌های فوری شدند و اجراهای زنده گروه برق‌آمیز بود. سبک متمایز آنها، از جمله مدل‌های موی نمادین و کت و شلوارهای مشابه، روندهای جدیدی را در مد و فرهنگ عامه ایجاد می‌کند.
با این حال، این فقط موسیقی نبود که بیتلز را انقلابی کرد. این تأثیر اجتماعی و فرهنگی آنها نیز بود. لنون به‌ویژه به خاطر دیدگاه‌های صریح خود در مورد عدالت اجتماعی، صلح و برابری شهرت داشت. او از پلت فرم خود برای دفاع از اهدافی مانند حقوق مدنی، جنبش های ضد جنگ و آزادی زنان استفاده کرد و او را به نمادی از ضد فرهنگ دهه 1960 تبدیل کرد.
با افزایش موفقیت بیتلز، خلاقیت لنون به عنوان یک هنرمند نیز شکوفا شد. او شروع به آزمایش با سبک های مختلف موسیقی کرد و عناصر غیر متعارفی مانند آوانگارد، موسیقی هندی و صداهای الکترونیک را در ترانه سرایی خود گنجاند. او همچنین احساسات و کشمکش‌های درونی خود را در اشعارش بررسی کرد و جنبه‌ای درون‌گراتر و آسیب‌پذیرتر از شخصیت خود را آشکار کرد.
در سال 1965، لنون ترانه "In My Life" را نوشت که اغلب به عنوان یکی از شخصی ترین و درونگراترین آهنگ های او در نظر گرفته می شود. این آهنگ خاطرات و تجربیات او را منعکس می‌کند و رشد او به‌عنوان یک ترانه‌سرا و تمایل او برای جابجایی مرزهای موسیقی عامه‌پسند را نشان می‌دهد.
حرفه انفرادی لنون نیز پس از انحلال گروه بیتلز در سال 1970 آغاز شد. او مجموعه‌ای از آلبوم‌های مورد تحسین منتقدان را منتشر کرد، از جمله «جان لنون/پلاستیک اونو باند» (1970) و «Imagine» (1971) که تکامل هنری و او را بیشتر به نمایش گذاشت. تعهد به ترویج صلح و عشق از طریق موسیقی او. تیتراژ "Imagine" به سرود صلح تبدیل شد و به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین آهنگ های تمام دوران شناخته می شود.
