بچه‌های کوچک اساساً کسالت هستند تربیت کودک و بخشی از شغل پرورش قطعاً شامل یک معیار خاص از کار اصلاحی است. در مورد نوزادان، شما باید صبور و ثابت قدم باشید، که روش دیگری برای گفتن این است که باید اصول مشابه را بارها و بارها و بارها به اشتراک بگذارید و مجوز دهید. «وقفه‌ها» برای برخی از بچه‌ها به خوبی کار می‌کنند، و سرپرستان باید به دنبال آن دقایقی باشند که آنها (سرپرست‌ها) ممکن است به آنها نیز نیاز داشته باشند. به راستی، زمانی که احساس می‌کنید به همان اندازه دیوانه هستید، آرام باشید. بسیاری از سرپرستان در طول همه گیری تحت فشار غیرمعمول بوده اند. مطمئن باشید که با خودتان سر و کار دارید و اگر می خواهید حمایتی پیدا کنید.
وقفه یکی دیگر از روش های قابل قبول است. اگر بتوانید رفتار را منحرف کنید و از دعوا دوری کنید، لازم نیست هر بار که یک بچه کوچک از کنترل خارج می شود، یک پیروزی اخلاقی به دست آورید. در کل پیام انضباطی به بچه های کوچک این پیام است که شما به رفتارتان اهمیت نمی دهید، با این حال بچه را می ستاید. آموزش جامع تربیت کودک
به جای نظم و انضباط به تحسین فکر کنید. انضباط واقعی، مانند کتک زدن و ضرب و شتم، به طور کلی باعث ایجاد رفتار اجباری در کودکان می شود. به یاد داشته باشید که به طور مداوم موفقیت والدین است که شما می توانید شرایطی را طوری تنظیم کنید که یک جوان با رفتار مناسب، به جای از دست دادن آنها به عنوان تنبیه، مزایایی (مثلاً در صفحه نمایش) به دست آورد. به دنبال روش‌های مثبت برای تحسین و پاداش باشید، و بچه‌های کوچک باید این تجربه را دوباره تکرار کنند. در هر صورت، قطعاً والدین شدن شامل تعداد مشخصی از دقایق "پلیس وحشتناک" است، زمانی که شما نیاز دارید نه بگویید یا متوقف شوید و فرزندتان از شما رنجیده شود - و این خوب است، با دامنه مطابقت دارد. آینه را بررسی کنید و روی بیان آنچه که نگهبانان مرتباً گفته اند کار کنید: "من مادر/پدر شما هستم، من همدم شما نیستم."
به عنوان نگهبان، ما باید سعی کنیم رفتار فرزندانمان را مدیریت کنیم - یا به آنها کمک کنیم تا رفتار خودشان را کنترل کنند - و تلاش کنیم تا افکار آنها را مدیریت نکنیم:
بد نیست احساس خشم یا ناامیدی کنید، به شرطی که درست عمل کنید.
موقعیت «پرورش» ما به‌عنوان نگهبان ممکن است ساده‌تر باشد، اگر قدرت این احساسات دردسرساز را بشناسیم، و جوانی را که کنترل را به دست می‌آورد تحسین کنیم. علاوه بر این، از فرصت به نمایش گذاشتن کارهایی که انجام می‌دهید، در زمانی که کاملاً رها شده‌اید یا به شدت رفتار کرده‌اید، بهترین استفاده را ببرید: احساسات آشتی‌جویانه والدینی را ارائه دهید.
به همین ترتیب ارزش درک این را دارد که همه ما از موقعیت‌های خارق‌العاده جان سالم به در برده‌ایم، و اینکه کودکی که به‌عنوان مثال، با توجه به اینکه تمرینات کنار گذاشته شده‌اند یا در آن دخالت کرده‌اند، عصبانی یا ناامید شده‌اند، نباید واقعاً از ابراز آن احساسات پشیمان شوند. در واقع، حتی بچه‌های کوچک هم می‌توانند درک کنند که آنچه «خارج از پایگاه» یا «وحشتناک» است، همه‌گیری است – نه احساسات بچه‌ها.
