استیون گری، که از سال 1666 تا 1736 زندگی می کرد، یک ستاره شناس ماهر، سازنده ابزار و آزمایشگر برق بود. گری که از اقبال ایزاک نیوتن درخشان اما جنجالی برخوردار بود، که ریاست انجمن تأثیرگذار سلطنتی را بر عهده داشت، بیشتر عمر خود را ناشناخته گذراند. او در گمنامی کار می کرد، با دوستان و حامیانش می ماند و در خانه هایی برای فقرا زندگی می کرد.
خرید سیم و کابل کسری
کارهای اولیه گری شامل مشاهدات نجومی، به ویژه لکه های خورشیدی بود. او عدسی ها را زمین انداخت و تلسکوپ ساخت، به زودی اکتشافات زیادی انجام داد و به خاطر مشاهدات دقیق و دقیق خود شناخته شد. طولی نکشید که او مورد توجه اخترشناس سلطنتی انگلیسی، جان فلمستید قرار گرفت و او با او دوست شد و از او حمایت کرد. اما این مشکلی را برای گری ایجاد کرد، زیرا فلمستید در سمت اشتباه اختلاف طولانی با نیوتن قرار داشت و عملاً گری را از جریان اصلی علم انگلیسی منجمد کرد.
فلمستید توانست برای گری حقوق بازنشستگی متوسطی فراهم کند، اما به سختی برای زندگی کافی بود. علاوه بر فقر، بیماری ناخوشایند نیز به یک مسئله تبدیل شد. با این وجود، گری به دنبال علایق خود بود و برنامه کاری بلندپروازانه ای برای خود ایجاد کرد و با پشتکار یافته های خود را ثبت کرد.
سهم تعیین کننده او در زمینه هدایت الکتریکی بود. اولین موفقیت بزرگ به طور تصادفی رخ داد. او دریافت که بارهای ساکن درون یک لوله شیشه ای از طریق درپوش های چوبی به بیرون منتقل می شود که فقط برای جلوگیری از ورود گرد و غبار و مواد خارجی در نظر گرفته شده است. گری به این نتیجه رسید که الکتریسیته می تواند از مکانی به مکان دیگر هدایت شود. شاید او هرگز سیستم جهانی ما از شبکه‌های برق قاره‌ای را با کابل‌های توزیع زیرزمینی و خدمات سربار تصور نمی‌کرد. و نه وجود کابل‌های ماوراء اقیانوس اطلس که روی اقیانوس قرار دارند، اما اینها مطمئناً محصول کار زندگی او بودند.
طولی نکشید که گری در راهروها از اتاقی به اتاق دیگر و از پنجره های خانه دوستانی که او را به خانه برده بودند، هادی ها را بند می زد.
در این زمان، گری و دیگران تصور می کردند که سیم از الیاف پنبه یا کنف تشکیل شده است که به راحتی می تواند در صورت نیاز به رشته های بلند تبدیل شود. این مواد قادر به حمل ولتاژهای ساکن نسبتاً بالایی بودند که در آن زمان موجود بود. اما یک مشکل آویزهای فلزی بود که برای پشتیبانی از این سیم های اولیه استفاده می شد. آنها تمایل به زمین کردن انرژی الکتریکی داشتند.
به زودی گری متوجه شد که مواد مختلف مقاومت بیشتر و کمتری در برابر جریان انرژی الکتریکی ارائه می دهند و او به تدوین نظریه ای در مورد رساناها و عایق ها رسید، اگرچه هرگز از کلمات دقیق استفاده نکرد. دستاورد بزرگ او در آن زمان انتقال برق در فواصل نزدیک به 1000 فوت بود. گری امروز وقتی ببیند که می‌توانید قرقره‌های 1000 فوتی سیم رشته‌ای THHN را به قیمت 130 دلار بخرید (البته پس از توضیح تورم) شوکه می‌شود.
آزمایش‌های بیشتر او را به نظریه قطبیت سوق داد، که همکاران اروپایی را تشویق کرد که یک نظریه «دو سیال» در مورد الکتریسیته ابداع کنند، اگرچه اصطلاحات مثبت و منفی، که دلالت بر جریان ذرات دارند، بسیار دیرتر به وجود آمدند.
اکتشافات گری راه را برای تلگراف هموار کرد، اما او در زمان خود و در دهه های پس از آن تا حد زیادی ناشناخته بود. او سال های آخر عمر را در خانه ای برای مستمندان گذراند و معلوم نیست کجا دفن شده است. به احتمال زیاد در یک قبر مشترک در لندن، در منطقه ای که برای فقرا در نظر گرفته شده بود، بود.
