نگران بوديم باآمدن موج جدید"هوشِ مصنوعی خيلي ازمشاغل مبني برفردحذف بشه وصحبت ازکامیون‌های خودران،رباتهای انباردار،پهپادهای تحویل کالا،دستگاه هاي اتومات توليدكننده غذا و... و يك بيكاري عظيم.
و اما #كرونا شد بازيگرهمان نقش ، اينبارحتي خودمان هم ازايجاد چنين كاربردهايي حداقل ناراحت نيستيم...
حالا فرض كنيم كرونا به اتمام رسيد و هوش مصنوعي ، رباتيك و ... همان كردند كه امروز در گوشه كنار دنيا شاهد آن هستيم.
آيا نظام هاي حاكميتي به فكر فردا هستند؟
آيا دوران پساكرونا شاهد تحول در مديريت هاي جامعه بشري خواهيم بود؟
آيا مديران فرداي ما از پدر و مادرهاي مدير امروزشان جز رنگ چشم یا شکل دماغشان که منطقا از پدر و مادرشان به آنها می‌رسد،عبرت و تجربه هم به آنها خواهد رسيد ؟؟
از امروز اگر ياد گرفتيم مطالبه كنيم ، فكر كنيم و تبيين كنيم براي مردم ، شاهد بحران هاي عدم تبعيت مردم و ساختارها مثل امروز در برابر كرونا نخواهيم بود.
از امروز اگر ياد گرفتيم مطالبه كنيم ، فكر كنيم و تبيين كنيم براي مردم ، شاهد قرباني شدن اقشار ضعيف جامعه نخواهيم بود.
مثلا ميشود به درآمد پايه همگاني كه بتواند كفاف زندگي مردم را بدهد فكر كرد البته با رعايت اصول اثر تا مدل كميته امداد و ... نشويم
يا مثلا ميشود به شان داده ها و اثر درآمدي آن براي افراد توجه ويژه كرد و ده ها پيشنهاد ديگر.
فقط كاش ، در آينده كاش نباشيم...
