تضمین شغلی و استخدام رسمی، پرداخت حقوق از بدو ورود به دانشگاه، چهار سال سابقه‌ی کار حین تحصیل، معافیت سربازی (مخصوص پسرها)، آینده‌ی شغلی روشن و مشخص و خیلی چیزهایی دیگه، مزایایی هست که هر سال داوطلب‌های زیادی رو تشویق به انتخاب دانشگاه فرهنگیان می‌کنه. به‌طوری که سال 98 رتبه‌ی 2 رشته انسانی و 82 تجربی دانشگاه فرهنگیان رو برای تحصیل انتخاب کردن.
قبولی و تحصیل در دانشگاه فرهنگیان، مراحل و شرایطی داره که اگر متقاضی باشید، باید حتما از طریق دفترچه‌ی انتخاب رشته‌ی کنکور و منابع دیگه در موردش مطالعه کنید. مطالبی که در مورد دانشگاه فرهنگیان تو فضای مجازی وجود داره و از طرف موسسات کنکور، مشاورها و دانشجوهای دانشگاه فرهنگیان منتشر میشه، اکثرا تکراری، مشابه و محدود به توضیح شرایط پذیرش دانشگاه و مزایای اون هستن.
من دانشجوی ترم آخر رشته‌ی آموزش تربیت بدنی هستم و در پردیس نسیبه تهران دانشگاه فرهنگیان درس میخونم. به عنوان یک دانشجوی ساکن خوابگاه و فعال دانشجویی (سابق!)، تو این یادداشت میخوام مواردی رو بیان کنم که کمتر درباره‌اش صحبت شده، اما برای داشتن یه تصور واقع‌گرایانه نسبت به دانشگاه فرهنگیان و تحصیل در اون به شما کمک می‌کنه.
میدونید که هدف دانشگاه فرهنگیان، تامین نیروی انسانی متناسب با نیاز و معیارهای وزارت آموزش و پرورشه. بنابراین واحدهای درسی هم برای رسیدن به هدف آمادگی برای تدریس طراحی میشن. واحدهایی که در دانشگاه فرهنگیان میخونید سه دسته هستند:
اکثر اساتید دانشگاه فرهنگیان از بدنه ی آموزش و پرورش هستند (یعنی قبلا معلم بودن). از این جهت خوبه که در کنار تدریس محتوای واحد، "معلمی" هم آموزش داده میشه و تجربیاتشون در اختیار شماست. اما گاهی دانشجوها از به روز نبودن و سطح سواد برخی اساتید شکایت دارن.
انتخاب واحد توی دانشگاه فرهنگیان با تقریب خوبی "انتصاب واحد" هست. هر ترم واحدهای چارت درسی مربوط به همون ترم ارائه میشه و شما تشریف میبرید تو سامانه، همون تعداد واحد رو تیک می‌زنید و می‌گیرید! کل انتخابی که تو این پروسه میتونید داشته باشید، انتخاب بین اساتید و ساعت‌های ارائه شده هست. این پایان ماجرا نیست و به کرار دیده شده که با شروع ترم، ساعت کلاس یا استاد اون درس تغییر می‌کنه!
فارغ از تمام تفاوت‌های آموزشی و رفاهی دانشگاه فرهنگیان با دانشگاه‌های دیگه، زیست دانشجویی این دانشگاه با تمام مراکز آموزش عالی تفاوت داره. تفکیک جنسیتی در تمام پردیس‌ها و مراکز دانشگاه‌های فرهنگیان وجود داره و همین مسئله باعث میشه اکثر بچه‌ها حسِ بودن در محیط دانشگاهی رو نداشته باشن و بگن: وارد دبیرستان بزرگ‌تری شدیم! تفکیک جنسیتی تاثیر محسوسی روی سطح مهارت‌های اجتماعی افراد داره و وقتی بستر تجربه در فضای دانشگاه فراهم نباشه، کسب این مهارت‌های ضروری به عهده‌ی خود فرده.
فرض کنید دانشگاه تهران در همه‌ی استان‌ها 3 تا دانشکده داشته باشه. به‌نظرتون وضعیت رسیدگی و امکانات رفاهی در این شرایط چطور میشه؟
دانشگاه فرهنگیان بزرگترین دانشگاه کشوره. 98 پردیس و مرکز در سرتاسر کشور داره و این گستردگی باعث ایجاد یه سری کاستی‌ها در زمینه‌ی امکانات رفاهی شده. بین مراکز دانشگاه فرهنگیان تفاوت وجود داره و بعضی‌هاشون شرایط بهتری نسبت به بقیه دارن (مثل پردیس‌های مشهد و قم). اما مواردی هست که در همه واحدها مشترکه.
مثلا تعداد افرادی که توی یک اتاق خوابگاه ساکن هستند از 8 نفر شروع میشه و با توجه به محیط اتاق بیشتر میشه. یا اینکه اکثر خوابگاه‌های دانشگاه فرهنگیان اتاق مطالعه ندارن. بهتره تصورات آرمانی از شرایط فیزیکی خوابگاه نداشته باشید و انتظارتون رو در سطح معقول نگه دارید تا روز اول دانشگاه با دیدن خوابگاه و اتاق سوپرایز نشید!
نحوه‌ی استفاده از سلف دانشگاه فرهنگیان هم با دانشگاه‌های دیگه متفاوته. در تمام دانشگاه‌های زیر نظر وزارت علوم، دانشجوها هر وعده‌ی غذایی سلف رو از قبل رزرو و هزینه‌اش رو پرداخت می‌کنند. سامانه‌ی رزرو دانشگاه فرهنگیان به تازگی تکمیل شده و مورد استفاده قرار گرفته (قبل از اون استفاده از سلف و توزیع غذا شیوه‌ی بسیار عجیب و غریبی داشت!) اما پرداخت مبلغ، سیستم کاملا متفاوتی داره.
اگر ساکن خوابگاه باشید 45 درصد از مبلغ حکم (بابت غذا و خوابگاه) و در غیر اینصورت 25 درصد از مبلغ حکم (بابت غذا) رو به نام هزینه‌های رفاهی به دانشگاه باید پرداخت کنید (یا مستقیما از حقوقتون کسر میشه) که اصلا مبلغ کمی نیست!
لازمه‌ی پویایی و تحرک هر جریانی وجود دو قطب مخالفِ همدیگه س. دقیقا به همین دلیل هم باید این حقیقت تلخ رو بپذیریم که پویایی و تحرک تشکل‌ها و جنبش‌های دانشجویی به اون شکلی که در دانشگاه‌های دیگه دیده میشه در دانشگاه فرهنگیان وجود نداره!
اجازه بدین یه مثال بزنم. در پردیس نسیبه در حالی که نهاد بسیج چندین زیر مجموعه و معاونت داره، انجمن اسلامی تاحالا تشکیل نشده. نه به خاطر اینکه تشکیل انجمن اسلامی مشکلی داشته باشه هااا، نه! فقط هیچ دانشجویی متقاضی تشکیل انجمن اسلامی نیست! اکثریت افراد با تفکرات نزدیک به انجمن اسلامی ترجیح میدن که کلا این تفکراتشون رو بروز ندن. در غیاب اون‌ها، افراد طیف مقابل تمام تریبون‌ها رو در اختیار خودشون دارن و عملا دو قطب متفاوتی وجود نداره! ( البته در بعضی پردیس ها و مراکز انجمن اسلامی هست.)
تریبون آزاد و کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه فرهنگیان برگزار میشه، اما بیشتر شبیه یک نمایش از تریبون آزاده. چون افراد با تفکر نزدیک به گفتمان و جو غالب با اعتماد بنفس و صراحت کامل صحبت می‌کنند اما دیگران بیشتر مواقع ترجیح میدن که حرف‌هاشون رو بیان نکنن. این "ترجیحات" باعث میشن که تشکل‌های دانشجویی ماهیت پویای خودشون رو از دست بدن و تبدیل به ویترین بشن. یکی از علت‌های بوجود اومدن این "ترجیحات" طبل پر صدایی به نام "گزینش" هست.
اگر تمایل به تحصیل در دانشگاه فرهنگیان رو دارید حتما میدونید که یه مصاحبه و گزینش در پیش دارید. یک روز شما میرید و بعد از کاغذ بازی، مقابل سه نفر قرار می‌گیرید که سوال های معمولی میپرسن ازتون. بعد نوبت به گزینش میرسه که شامل سوالات اعتقادی و احکامه. قصد ندارم روند مصاحبه و گزینش رو توضیح بدم. میخوام بهتون بگم که گزینش محدود به همون یک روز نیست و در طول 4 سال تحصیل سایه‌اش به نحوی همراه شماست.
همیشه هزارتا داستان و افسانه درباره‌ی گزینش توی جیب بچه‌های سال بالایی وجود داره و بیشتر از هر حراست و گزینشی ترس توی دل ورودی‌های جدید میندازه. داستان‌هایی که قراره زیاد بشنوید از گیردادن سرِ هیچ، جاسوس‌های خوابگاه، گزارش‌های سرپرست‌ها و ... . حاصل این نگرشِ "Big brother is watching you" خودسانسوری‌های بیش از حد، بی‌اعتمادی و ترس بی جاست.
به عنوان شخصی که چندان در چارچوب‌های تنگ گزینش نمی‌گنجیدم و در دوران تحصیل انتخاب‌های متفاوتی داشتم میخوام بهتون بگم که نگران نباشید. دولت برای چهار سال روی شما و تخصصتون هزینه می‌کنه و به شما نیاز داره. روی تخصص و اهدافتون تمرکز کنید و اجازه ندید چارچوب‌ها باعث بشن خود حقیقی‌تون رو فراموش کنید.
احتمالا الان از خودتون میپرسید با وجود این شرایط چرا باید دانشگاه فرهنگیان رو انتخاب کنیم؟
پاسخ این سوال همون دو راهی انتخاب کردنه. جواب این سوال به شما کمک می‌کنه که اگر علاقه‌ای به معلم شدن ندارید و صرفا انگیزه‌ی شغلی و مالی دارید همین جا رها کنید و برید دنبال علاقه‌ی واقعی‌تون و اونجا بدرخشید. و در مقابل اگر دوست دارید معلم بشید و به این حرفه علاقه دارید، اگر به اهمیت این جایگاه باور دارید، چهارسال آینده رو با چشم باز بپذیرید.
این رو بدونید که حریم کلاس درس متعلق به معلمه و شما به اندازه‌ی تمام کلماتی که بر زبان میارید، به تعداد دانش آموزانی که خواهید داشت فرصت برای تاثیر گذاری و تکثیر شدن دارید.
اگر سوالی دارید درباره‌ی دانشگاه فرهنگیان دارید، میتونید توی کامنت پست یا از طریق اینستاگرام من بپرسید. امیدوارم این نوشته به شما کمک کنه تا بالا و پایین این راه رو بهتر بشناسید و انگیزه‌هاتون مسیر رو براتون شیرین کنه.
موفق باشید.
