چند روزی بیشتر از آشنایی ام با ویرگول نمی‌گذرد داشتم با خود کلنجار می‌رفتم تا زمانی پیدا کنم که نوشته ای به اشتراک بگذارم. خب من نوشتن را خیلی دوست دارم اما تا همین لحظه حاضر نشدم چیزی بنویسم. تا اینکه به خودم گفتم : «فقط شروع کن.»
آیا برای شما هم چنین چیزی پیش آمده است؟ با خودت می‌گویی : «یعنی واقعا پاشم برم شروع کنم درس امروز را مطالعه کنم؟ بیخیال. بذار ببینم اینستا چه خبره.» یا اینکه میگم : «فعلا انگیزه ندارم» ، «حسش نیست.» ، «ایشالا از شنبه» و...
اینجا همان جایی است که باید به خودت بگویی : «فقط شروع کن.» قبل از شروع کاری مثل نیم ساعت مطالعه یا منظم کردن اتاق ، آن کار در ذهنت بزرگ جلوه می‌کند اما کافی است فقط شروع کنی تا نتیجه را ببینی. پس از این متوجه خواهی شد :
بنابراین منتظر نباشیم همه عالم به ما برای شروع کارمان انگیزه دهند. در هر شرایطی بودیم برای رشدمان کار کنیم. مثل بذر گلی که حتی اگر در میان زباله هم باشد رشدش را متوقف نمی‌کند. گاهی وقت ها همین یک کار لذت بخش در نقش سنگ کوچکی خواهد بود که با هل دادنش بهمنی عظیم به پا می‌شود.
امام علی علیه السلام می‌فرمایند : «العمل ، العمل ، ثم النهایة ، النهایة...»
ترجمه تفسیری : در زندگی‌تان به کار و عمل اهمیت زیادی دهید. و به جای نیمه تمام رها کردن کار به فکر اتمام آن باشید.
پ.ن : نمی‌دونی نظری بدی یا لایک کنی؟ فقط شروع کن?
کانالم https://eitaa.com/mavaa_10
