بسمه تعالی
مستدعی است اقدامات عاجل لازم را در خصوص افزایش صد درصدی میزان مستمری معلولان بهزیستی به نیت حمایت از خانواده بزرگ معولان در سطح ملی که بشدت از حیث معیشت دچار آسیب شده اند، مبذول فرمایید.
مستمری که برای یک هفته هم کافی نیست!
وارد خانه اش که میشوی میفهمی هم مستاجر است و هم یک فرزند نوزاد دارد. می‌گوید درآمد خاصی ندارد و اگر کمک های سازمان بهزیستی و اقوام نباشد معلوم نیست چه بلایی بر سر او و خانواده اش می آید. از کار و بارش می‌پرسی. می‌گوید تا قبل از بروز همه گیری ویروس کرونا می‌توانست فعالیتهایی داشته باشد که به طبع شیوع کرونا عملا دو سال است رسما خانه نشین شده و نتوانسته درآمدی آن گونه که پاسخگوی نیازهای یک خانواده سه نفری است را کسب نماید.
از دردش می‌پرسی.
می‌گوید: کاش کار داشتم و اینقدر سختی را تحمل نمی‌کردم.
می‌پرسی : به آینده امیدی داری؟
می‌گوید: بله. امسال با خانواده همگی به سید رای دادیم. ما به دولت او امید بسته ایم. چون او ما را درک می‌کند و به فکر ماست. خدا بزرگ است.
از آرزویش می‌پرسی.
می‌گوید: می‌خواهم کار کنم. می‌خواهم شرمنده خانواده ام نباشم. می‌خواهم برای کشورم مفید باشم. قرار نیست چون معلول هستم، فقط باری بر دوش جامعه باشم.ولی توقع دارم همراهی‌ام کنند آنانی که مسئولیت‌شان همین است. در اشتغال جامعه معلولان. و این روزها که دست ما به جایی بند نیست، آبروداری کنند و دستمان را بگیرند. ما فقط خدا را داریم.
