من مطالب مربوط به هند را دیگر در اینجا قرار نمی‌دهم. درصورتی‌که به نوشته‌های من در این موضوع علاقه دارید، به کانال تلگرامی https://t.me/subcontinent یا کانال بله https://ble.ir/indianstudies مراجعه بفرمایید. کانال بله را تازه راه انداخته‌ام و مطالب قدیم‌تر در آن نیست.
موسسه‌یِ بروکینگزِ هند مقاله‌ای از شیوشانکار منون منتشر کرد با عنوانِ «استراتژیِ امورِ خارجه‌یِ هند». بعد از انتشارِ این مقاله، که با استقبالِ زیادی روبه‌رو شد، وبیناری با حضورِ نویسنده و اندیشمندانی از کشورهایِ دیگر برگزار شد و حاضران درباره‌یِ این مقاله سخنانی گفتند.
خلاصه‌ای از این صحبت‌ها را کنستانتینو خاویر، از اعضایِ ارشدِ موسسه‌یِ بروکینگزِ هند، توییت کرده که ترجمه‌یِ آن‌ها را در ادامه می‌خوانید.
موضوعِ بحث: چین
منون: این روزها سطحِ اعتماد خیلی پایین‌تر از سال ۲۰۰۷ است. اگر به آنچه در چند برهه‌یِ حساس اتفاق افتاده نگاه کنیم، مثلاً به اتفاقاتِ دریایِ چینِ جنوبی، به تایوان، به هنگ‌کنک، طبیعتاً به نتایجی می‌رسیم که اندکی با گذشته متفاوت است. حتی خودِ چینی‌ها هم دیگر صحبتی از «خیزشِ صلح‌آمیز» نمی‌کنند.
منون: [کشورِ] تمامِ کسانی که در این جلسه هستیم با چین روابط مهمی داریم، روابطی که در آن هم رقابت هست و هم همکاری. هرکدام از ما از شیوه‌هایی استفاده می‌کنیم تا آن رفتارهایی را که می‌پسندیم در چین تقویت کنیم، ولی همیشه در این کار موفق نیستیم.
منون: وقتی به همکاری‌هایی که ما با همدیگر داریم نگاه کنیم، می‌بینیم ریشه‌یِ بسیاری از این همکاری‌ها به ارزیابیِ جدیدی می‌رسد که همه‌یِ ما از موقعیتِ چین و مقاصدِ این کشور داریم. برایِ همین، من خیلی وقت‌ها به دوستانِ هندی‌ام می‌گویم که رابطه‌یِ ما با بسیاری از دوستان‌مان از صدقه‌سرِ چین است.
جلال (از اندونزی): در حالتِ عادی، وقتی ما از استقلالِ استراتژیکِ (اندونزی) حرف می‌زنیم منظورمان این است که اندونزی از تمامِ قدرت‌هایِ بزرگ به یک اندازه دور باشد... اما اکنون، استقلالِ استراتژیک از نظر ما این است که تا می‌شود به پکن و واشنگتن نزدیک شویم.
ویس (فرانسه): (در پاسخ به این سوال که نزدیکیِ فرانسه به هند آیا بر روابط با چین هزینه‌ای تحمیل کرده است؟) من فکر نمی‌کنم این یک جور بازیِ با جمعِ صفر باشد. قضیه این است که ما بتوانیم آن چیزهایی را که به آن‌ها اعتقاد داریم به شرکایِ خود منتقل کنیم، و هزینه‌یِ این کار چندان بالا نیست.
ویس: درباره‌یِ درکی که اروپا از چین دارد، سالِ ۲۰۲۰ نقطه‌یِ عطفی بود. ...چیزی در این میان خراب شد... چین در صحنه‌یِ بین‌الملل بازیگری است که ما می‌توانیم با او در بعضی کارها مشارکت کنیم... اما الگویی که چین عرضه می‌کند و نفوذِ ژئوپلتیکی‌اش این کشور را تبدیل به رقیبِ ما می‌کند.
مدکالف (استرالیا): در مجامعِ سیاستگذاریِ استرالیا این دیدگاه تقویت شده که هرچه مشکلات ما با چین بیشتر می‌شود، اهمیتِ هند افزون‌تر می‌شود. بااین‌حال، فکر می‌کنم ما هم اندک‌اندک داریم متوجه می‌شویم که همکاری با هند نیز پیچیدگی‌هایِ خودش را دارد.
آیرس (آمریکا): اکنون لحظه‌ای است که ناگهان توجهِ همه به چین جلب شده... و این باعث می‌شود که در بحث‌هایِ سیاست خارجی نتوان به‌راحتی فرصتی پیدا کرد... تا درباره‌یِ اهمیتِ همکاری میانِ دو دموکراسی سخنی بگوییم، چون اضطراری ندارد.
منون: بدیهی است که موضعِ ایده‌آل برایِ هند این است که فاصله‌اش با آمریکا و چین کمتر از فاصله‌یِ آن دو کشور با هم باشد. و با توجه به مسیری که روابطِ این دو کشور طی می‌کند، این کارِ سختی نباید باشد.
برای دانلود فایل‌ها و دریافت لینک‌های مربوطه به کانال t.me/subcontinent مراجعه کنید.
