در ایران، مبادیِ خبری در زمینه‌یِ شبه‌قاره در اختیارِ کسانی است که طرفدارِ نظامِ حاکم بر پاکستان هستند یا نوعِ معیوبی از وحدتِ اسلامی را تبلیغ می‌کنند. برایِ مثال می‌توانید به بخشِ پاکستان و هندِ خبرگزاریِ تسنیم مراجعه کنید. شاید یکی از دلایلی که کمتر به جنوبِ آسیا پرداخته می‌شود همین رویکرد باشد.
به‌خاطرِ نوعِ خبررسانیِ آن‌ها، ما کمتر از دسته‌بندی‌هایِ درونِ این کشورها خبردار می‌شویم و فقط یک‌سری کلیشه از آنجا داریم.
یکی از نکاتِ جالبی که در مطالعاتم به آن رسیده‌ام این است که چسبِ اسلام نتوانسته قومیت‌هایِ گوناگونِ پاکستان را به هم بچسباند و علی‌رغمِ ملی‌گرایی‌ای که ذیلِ پرچمِ پاکستان ترویج می‌شود و با دشمنی با هند تقویت می‌شود، همچنان علایقِ ایالتی سر بلند می‌کند و به مخالفانِ دولت قدرت می‌دهد.
یکی از ایالت‌هایی که ملت‌گرایی (یا ناسیونالیسم یا قوم‌گرایی) در آنجا قدرت دارد ایالتِ سند است. سندی‌ها خود را در تقابل با پنجاب می‌بینند که مرکزِ قدرتِ نظامیِ پاکستان است. بزرگترین سیاستمدارِ سندی ذوالفقار علی بوتو بود و بعد دخترش، بی‌نظیر بوتو. بعد از کشته‌شدنِ بی‌نظیر بوتو، شوهرِ بی‌نظیر، یعنی آصف علی زرداری، مدتی نخست‌وزیر بود که بعداً با حکم دادگاه و به جرمِ تخلفاتِ مالی به‌صورتِ مادام‌العمر از فعالیتِ سیاسی کنار گذاشته شد. هم‌اکنون پسرِ بی‌نظیر و زرداری، یعنی بلاوال زرداری-بوتو، فعالیت‌هایِ حزبِ مردمِ پاکستان (یا PPP) را برعهده دارد.
توضیح تصویر: پستِ فیسبوکیِ یکی از طرفداران حزب مردم که به استخدام پنجابی‌ها و خیبرپختونخوایی‌ها در ایالتِ سند اعتراض می‌کند.
