اگر از قبل در فیلدهای مختلف آی‌تی مشغول بودید و به تازگی وارد دنیای ویپ شدین، ممکنه براتون سئوال پیش بیاد که چرا برخلاف سرویس‌های قبلی، سیستم‌های مبتنی بر وویپ از پروتکل UDP استفاده می‌کنند.
جواب به این سئوال با یادآوری مفاهیم TCP و UDP بسیار سادست.
ما می‌دونیم پروتکل TCP کیفیت رو تضمین می‌کنه و می‌تونیم مطئمن باشیم پکت‌ها به درستی ارسال و دریافت میشن و در واقع همین تضمین کیفیت هست که موجب کاهش کارایی میشه و در نتیجه برای ویپ ترجیح میدیم به سراغ UDP بریم.
برای روشن‌تر شدن موضوع بذارین مثالی بزنیم. فرض کنید به صورت آنلاین مشغول تماشای ویدیویی هستین. قطعا شما انتظار دارین تمام پکت‌ها رو کامل و به ترتیب دریافت کنید تا هیچ بخشی از فیلم رو از دست ندین. بنابراین اگر اینترنت شما ضعیف باشه، ویدیو در حین پخش فریز میشه و بعد از چند لحظه مجددا پخش میشه. این اتفاق به این دلیله که وبسایت پخش آنلاین فیلم برای تضمین کیفیت از پروتکل TCP استفاده می‌کنه. حالا تصور کنید دقیقا همین اتفاق طی یه مکالمه کاری مهم بیوفته، شما دارید با مشتری یا مدیرتون سر موضوع مهمی صحبت می‌کنید که یکباره هیچ صدایی نمی‌شنوید، بعد از مدتی ادامه صحبت برای شما پخش میشه! احتمالا تو این موقعیت شما عصبانی میشین و یا حتی ترجیح میدید صدا به صورت مقطعی قطع و وصل بشه اما به این ترتیب پخش نشه! این همون دلیلیه که ما ترجیح میدیم از UDP استفاده کنیم.
در ادامه ممکنه سئوال پیش بیاد که این قطع و وصلی تماس هم آزار دهندست. درسته! و به همین دلیل ما از مفهوم جیتر کمک می‌گیریم تا این مشکل رو هم برطرف کنیم.
