سلام با آموزش جاوا JAVA در خدمت شما عزیزان هستم
در قسمت قبل از آموزش تصویری برنامه نویسی جاوا با رشته ها در جاوا آشنا شدیم
حال با ادامه آموزش جاوا همراه باشید:
در این بخش چگونگی ایجاد آبجکت ها را فرا خواهید گرفت. یادگیری کلاس ها را تقریبا در یخش قبل آغاز کرده اید. اکنون به جزئیات بیشتری می پردازیم. در برخی موارد در مورد تفاوت بین یک آبجکت و کلاس گیج می شوید، گرچه وقتی درمورد یک کلاس صحبت می کنیم در واقع در مورد خود کد صحبت می کنیم، کدی که کاری انجام نمی دهد. وقتی کد را برای انجام کار فعال می سازید، این کد یک آبجکت می باشد.
وقتی کلاسی ایجاد می کنید، یک کد برای انجام یک کار خاص می نویسید. این کار ممکن است مربوط به یک کارمند باشد، اما فروش شرکت نیز در همان زمان شکل نمی گیرد. برای آمار فروش باید یک کلاس مجزا بنویسید. به این روش می توانید از کلاس کارمند (employee) در یک پروژه ی دیگر استفاده کنید. آمار فروش داده ی برکنار شده (redundant data) می باشند.
وقتی که سعی دارید نظریه های خود را در کلاس ها به کار برید، باید مسئله ی برکناری را در ذهن داشته باشید و از خود بپرسید: " آیا کدی در این کلاس وجود دارد که نیازی به آن در اینجا نیست؟"
در مورد مثال مربوط به این بخش، کلاسی خواهیم نوشت که شامل چند تمرین خواهد بود. روی وب سایت ما (www.tahlildadeh.com) چند امتحان وجود دارد که می توانید به رایگان به آنها دسترسی داشته باشید. در یک زمان سوال داده می شود و هر امتحان دارای 50 سوال می باشد. تمرین های مختلفی وجود دارند که می توانید به آنها دسترسی داشته باشید. در مورد مثال ما، سوالات را ساده می کنیم. نام شخصی که امتحان می گیرد، ایمکه کدام امتحان گرفته شده، نمره از 50 و یک درجه را ثبت می کنیم.
اجازه بدهید که یکی از موارد را شروع کنیم.
برای این مسئله یک پروژه ی جدید جاوا ایجاد کنید. پوشه ی exams را فرا بخوانید و سپس نام متود را از Main به ExamDetails تغییر دهید. سپس باید کد زیر را داشته باشید.
کلاس دومی ایجاد خواهیم کرد تا داده ی امتحان را بررسی کنیم. بنابراین در NetBeans از نوار منو روی File کلیک کنید. از منوی File گزینه ی New File را انتخاب کنید. Java را در لیست Categories و Java Class را در لیست File Types مشخص کنید. سپس روی Finish کلیک کنید. NetBeans در پروژه ی شما یک کلاس دوم ایجاد خواهد کرد. شما می توانید کامنت های پیش فرض را حذف کنید.
در بخش بعد، به متغیرهای Field خواهیم پرداخت.
در بخش قبل در مورد متغیرهای داخل متدها صحبت کردیم. متغیرهایی که داخل متدها تنظیم می کنید، تنها در دسترس همان متدها می باشند و در متدهای دیگر قرار نمی گیرند، گفته می شود که دارای دامنه ی داخلی می باشند.
به هرحال می توانید متغیرهایی را در خارج از متدها تنظیم کنید که همه ی متدهای موجود در گروه شما می توانند ببینند. این متغیرها، متغیرهای Field (یا متغیرهای Instance) نامیده می شوند. می توانید آنها را دقیقا به روش دیگر متغیرها تنظیم کنید. چهار فیلد زیر را گزوه جدید StudentResult اضافه کنید.
ما چهار رشته متغیر (چهار رشته فیلد) تنظیم می کنیم. همانطور که نام فیلدها نشان می دهد، رشته حاوی نام یک شخص، نام یک امتحان، یک نمره و یک درجه می شود. این چهار فیلد در دسترس همه ی متدهایی که در این گروه نوشتیم، قرار می گیرند و برای متدها داخلی نیستند. گفته می شود که دارای دامنه ی جهانی می باشند.
برای اینکه چگونگی جهانی بودن آنها را مشاهده کنیم، به گروه ExamDetails خود بازگردید، گروهی با متد اصلی (main). برای ایجاد یک آبجکت جدید از گروه StudentResults ، کد زیر را اضافه کنید.
این همان کاری می باشد که در بخش قبل انجام دادهیم – استفاده از یک لغت کلیدی جدید برای ایجاد یک آبجکت جدید. نام آبجکت aStudent خواهد بود و از نوع StudentResults می باشد که گروه ماست.
در خط بعدی نام متغیر (aStudent) را که با یک نقطه (dot) دنبال می شود، تایپ کنید. به محض اینکه نقطه را تایپ کردید، NetBeans لیستی از متدها و پراپرتی های موجود در آبجکت شما را ارائه می دهد.
چهار فیلدی که تنظیم کردیم، روی لیست قرار دارند. اینها متد نیستند، بلکه چیزی به نام پراپرتی می باشند. این واقعیت که آنها روی لیست هستند، به این معناست که دارای دامنه ی جهانی می باشند. اگر دارای دامنه ی داخلی بودند، روی لیست قرار نمی گرفتند.
شما می توانید مقادیری را برای پراپرتی ها تنظیم کنید. این مورد را امتحان کنید: کد مشخص شده ی زیر را به متد اصلی خود اضافه کنید.
ما فیلد Exam_Name را از لیست انتخاب کرده ایم و به آن مقدار "VB NET" اختصاص داده ایم. سپس خط بعدی مقدار Exam_Name را از آبجکت aStudent می گیرد. نتیجه در متغیری به نام امتحان (exam) ذخیره شده و سپس چاپ می شود. وقتی برنامه را اجرا می کنید، خروجی رشته ی "VB Net" می باشد.
بنابراین چهار متغیری که تنظیم کرده ایم، در هر دو گروه در دسترس می باشند.
به هرحال جهانی ساختن متغیرهای فیلد، مانند این مورد، فکر خوبی نیست. شما تمایل به از دست دادن پیگیری مقادیری را دارید که در این متغیرها می باشند، بنابراین اشکال زدایی کد شما بسیار سخت تر می شود. محدود کردن دامنه ی متغیرهای فیلد، برنامه نویسی خوبی تلقی می شود.
برای اینکه یک متغیر فیلد تنها در دسترس یک گروه خاص باشد، درست قبل از اعلام فیلد لغت کلیدی private را وارد کنید. کد را در گروه StudentResults مانند زیر تغییر دهید.
اکنون تنها کد موجود در گروه StudentResults می تواند این متغیرها را ببیند. برای بررسی به عقب، به متد اصلی خود بازگردید. باید چند اخطار و خطوط قرمز مشاهده کنید.
سه خط را در پایین حذف کنید. aStudent را و سپس یک نقطه تایپ کنید تا لیست NetBeans را مشاهده کنید.
همانطور که مشاهده می کنید، اکنون چهار متغیر فیلد محو شده اند. علت حذف آنها این است که دیگر دامنه ی جهانی ندارند و بنابراین از گروه ExamDetails قابل مشاهده نیستند.
در بخش بعد در مورد چیزی به نام class constructor خواهید آموخت.
از آنجایی که متغیرهای فیلد را خصوصی ساخته ایم، نیاز به راه دیگری برای اختصاص دادن مقادیر به آنها داریم. یک راه برای انجام آن استفاده از constructor (سازنده) می باشد. این دروافقع متودی است که می توانید برای تنظیم مقادیر اولیه ی متغیرهای فیلد استفاده کنید. وفتی آبجکت ایجاد می شود، ابتدا جاوا constructor را فرا می خواند. سپس هر کدی که در این سازنده دارید، اجرا می شود. نیازی به هیچگونه فراخوانی خاصی به یک متود constructor ندارید – در هنگام ایجاد یک آبجکت این اتفاق به طور خودکار انجام می شود.
متودهای Constructor هم نام گروه می باشند. Constructor زیر را به گروه StudentResults اضافه کنید.
بنابراین نام این Constructor (سازنده) نیز StudentResults می باشد. این دقیقا همان نام گروه می باشد. برخلاف متودهای عادی، گروه constructor ها به نوع بازگشتی مانند int یا double و کلا هیچ گونه گزارشی نیاز ندارد. به هرحال شما می توانید مقادیر را به constructor های خود انتقال دهید. اگر بخواهیم مقادیر را به متغیرهای فیلد انتقال دهیم، می توانیم مانند زیر عمل کنیم.
در اینجا دو متغیر String به پرانتزهای constructor اضافه کرده ایم. در داخل پرانتزها این مقادیر را به فیلدهای Full_Name و Exam_Gradeاختصاص داده ایم. وقتی که یک آبجکت جدید ایجاد می کنید، نیاز به دو رشته بین پرانتزهای نام گروه دارید.
مثال:
StudentResults aStudent = new StudentResults( "Bill Gates", "A" );
وقتی آبجکت ایجاد می شود، مقادیر "Bill Gates" و "A"در constructor بررسی می شوند.
به هرحال تنظیم چند مقدار پیش فرض برای متغیرهای فیلد فکر خوبی است. این مقادیر در هنگام ایجاد آبجکت، اختصاص داده می شوند. کد زیر را به constructor خود اضافه کنید.
اکنون هر وقت یک آبجکت StudentResults جدید ایجاد می شود، هر چهار متغیر فیلد ما دارای مقدار پیش فرض می باشند. دقت کنید که اکنون هیچ چیز بین پرانتزهای گروه constructor وجود ندارد.
در بخش بعد به دسترسی به گروه متغیرها خواهیم پرداخت.
