در سيستم‌هاي گرمايشي متداول، تا 70% گرما نزديک سقف جمع مي‌شود و نزديک کف دماي پايين‌تري را داريم. اين شرايط محيطي با آسايش ما مطابقت ندارد. ما هنگامي آسوده‌تر هستيم كه پاي ما گرم و سر ما خنک‌تر باشد. بنابراين گرما بايد در جايي توليد شود كه به آن نياز بيش‌تري است.
سيستم گرمايش کفي انقلابي در نحوه گرم‌كردن ساختمان‌هاست. در اين سيستم، گردش آب گرم از درون شبكه‌اي از لوله‌هايي نصب شده‌اند، حرارت را به آرامي توزيع مي‌كند. گرمايش از کف با چرخش آب گرم از ميان شبكه‌اي از لوله‌هاي تلفيقي پنج‌لايه كه در کف نصب گرديده‌اند، به آرامي حرارت را در تمامي سطح به صورت يكنواخت توزيع مي‌كند. حداكثر دماي كف در اين سيستم 29 درجه‌ي سانتيگراد است. آب گرم ورودي با دماي حدود 40 درجه‌ي سانتيگراد از طريق موتور خانه، پكيج، يا كلكتورهاي خورشيدي تامين، و از طريق كلكتورهاي ويژه توزيع مي‌شود. سيستم گرمايش کفي براي کف هاي مختلف با پوشش‌هاي متفاوت از جمله سنگ، سراميک، پاركت، و موكت مناسب است.
تغييرات دما در سيستم‌هاي گرمايشي با رادياتور به خاطر توزيع نامناسب حرارت بسيار زياد است اما در سيستم گرمايش کفي، حرارت به آرامي و به صورت يكنواخت توزيع مي‌شود و با موازنه‌ي چهار عامل اصلي راحتي - يعني دماي محيط، گرمايش تابشي، جريان هوا، و رطوبت نسبي - براي انسان احساس مطبوعي فراهم مي‌شود.
سيستم گرمايش کفي در كشورهاي صنعتي به صورت جزئي از معماري مدرن بدل شده است و با نرخ سالانه 20% گسترش مي‌يابد.
پروفيل دمايي سيستم گرمايش کفي به پروفيل ايده آل بسيار نزديک است.
سيستم گرمايش کف همچنين داراي قابليت نصب سنسورهاي ويژه و هوشمندي مي‌باشد که در برابر يخ زدگي و کاهش دماي هوا حساس بوده و با عکس العمل به موقع مانع از رسيدن خسارت به جسم مورد نظرمي شود و ترموستات‌هاي اتوماتيک قابل برنامه ريزي ساعتي و هفتگي که براي تنظيم دماي محيط و يا کاهش مصرف انرژي کاربرد زيادي دارد.
منبع: تهویه مطبوع مهاجر
