ریاضیدانی به نام آزبورن می گوید سهامداران به لگاریتم قیمت های سهام علاقه مند هستند، چون لگاریتم قیمت ها به نحو بهتری احساس سرمایه گذار را نسبت به سود و زیانش منعکس می کند. به بیان دیگر، ارزش عینی تغییر قیمت سهام به خودی خود اهمیتی ندارد، بلکه مهم عکس العملی است که سرمایه گذار نسبت به تغییر قیمت دارد. در واقع، انگیزه ی آزبورن برای انتخاب لگاریتم قیمت به عنوان متغیر اصلی توجه به اصل روانشناختی معروف به قانون وبر - فچنر است. ارنست و بر و گوستاو فچنر، روانشناسان قرن ۱۹، این قانون را برای توضیح این موضوع وضع کردند که افراد چگونه نسبت به محرک های فیزیکی مختلف عکس العمل نشان می دهند. در یک رشته آزمون های تجربی، وبر از افراد با چشم بسته خواست تا وزنه هایی را نگاه دارند. او به تدریج به وزن این وزنه ها اضافه می کرد تا آنجا که افراد بگویند وزنه سنگین تر شده است. نتیجه این می شد: افرادی که با وزنه های چند گرمی شروع کرده بودند، وقتی اندک وزنی چند گرمی به وزنه آن ها اضافه می شد، تفاوت را احساس می کردند، اما اگر فرد با وزنه سنگینی شروع کرده بود، چند گرم اضافی را احساس نمی کرد. نتیجه این که کوچک ترین مقدار قابل ادراک متناسب با وزن اولیه است. به بیان دیگر، اثر روانشناختی تغییری بر هر محرک را بر اساس اندازه مطلق تغيير تعیین نمی کنند، بلکه تغییر نسبت به نقطه آغازین است که اهمیت دارد.
بنابراین، همان طور که آزبورن مشاهده کرد، این واقعیت که به نظر می رسد سرمایه گذاران بیشتر نگران درصد تغییرند تا قدر مطلق آن، بیانگر واقعیت روانشناختی عمومی است. اما همان طور که نیوتون گفت، فیزیک نمی تواند دیوانگی آدمیان را تبیین کند.
آزبورن به رغم الگوهایی از قیمت سهام که توانست کشف کند، به طورکلی به این باور رسید که روش مورد اعتمادی وجود ندارند که به اتکای آن بشود پیش بینی های درستی از رفتار آتی بازار ارائه کرد و سود به دست آورد.
از کتاب فیزیک مالی
