میگن وقتی نمیدونی با خودت چند چندی و از چی و از کجا بنویسی همینجوری بنویس و بنویس و بنویس که یه جایی یه روزی یه جوری خلاصه خودت قشنگ و شسته و روفته ات رو از بین نوشته ها بیرون بکشی
میدونم که نوشته های پیادار و منظم و هدفمند خیلی خوبن ولی نمیشه از نوشته های همینجوری هم دل کند نوشته هایی که برای هیچ مخاطب و هدفی نیست
شاید بهتر باشه بگم نوشته های همینجوری به دنیا میان تا رهایی رو هدیه بدن اصلا ندن هم دوست داشتن یان
اخ که چقدر میچسبه خارج از چارچوب بنویسی اینجوری خیلی حال میده انتظار نداری کسی بخونه و نوشته هات ور دوست داشته باشه ولی یکی اومد لایک کرد هم حال میده میگی آهان ! این عین خودمه دوست داشتن واقعی که میگن همینه نه ؟ بخاطر دلیل خاصی لایک نمیزنی و فالو نمیکنی قشنگه بنظرم
خوندن نوشته های همینجوری عین اون تیکه هایی از فیلم هاست که میری و لای کتاب و یادداشت های نویسنده ها رو پیدا میکنی اینجوری میشه که نوشته های ناب و نخونده ای رو پیدا میکنی که کسی تا حالا نخونده بود. لذت داره و هیجان !
شاید تو نوشته های همینجور یخودمم دنبال هیجان از دست رفته بلاگ نویسی هستم
