فک نمیکنم کسی باشه دوست داشته باشه که بعد از این که فارغ التحصیل بشه به جای این که بره سر کار و... پاشه بره سربازی بعد ۲ سال تازه از اول شروع کنه ، منم مثل خیلی از پسرا یه تنفری داشتم از سربازی واس همین از ترم ۳-۴ و ازونجا که نه علاقه ای دیگه به رشتم داشتم نه قصد ادامه تحصیل داشتم تصمیم گرفتم تا جایی که ممکنه درسمو کش بدم سرم رو هم جایی مشغول کنم و دانشگاه برام جایی شد که بتونم فقط از امکاناتی نظیر گواهی اشتغال به تحصیل و معافیت تحصیلی استفاده کنم تا شاید فرصتی پیش بیاد که سربازی رو نرم بعد از ۲ سال از این قضیه که فقط هر ترم انتخاب واحد میکردم و نهایت یکی دو درسم پاس میکردم و توی مغازه هم کار میکردم وقتم به بطالت میگذشت از طریق یکی از آشنایان به برنامه نویسی علاقه مند شدم با این که دیر شده بود ولی بالاخره فهمیده بودم علاقم چیه.
این که دیر فهمیدم علاقم چیه دلیل اصلیش این بود که در دبیرستان به نحوی برنامه نویسی رو به ما یاد دادن که کل کلاس ازش متنفر بودن.
با این حساب من ترم ۹-۱۰ رشته کامپیوتر تازه فهمیده بودم به برنامه نویسی علاقه دارم. پس ۲راه داشتم یا باید درسمو ادامه میدادم و سربازی همون مشکل قبلی یا این که بی خیال مدرکش میشدم و همین روند فعلی رو ادمه میدادم اون موقع قانون خرید سربازی برای غائبین هم بود ولی ازونجا که تا ۳ سال بعد معلوم نبود که تمدید میشد یا نه حساب کردن روش ریسک بود.
اولین بار که تصمیم گرفتم بیخیال دانشگاه بشم. صرفا مشکلم با سربازی ۲ سال وقت تلف شدن در اونجا بود. و قصد داشتم هرچی دیرتر بشه ولی این بار تصمیم جدی تر بود از یه طرف دانشگاه و مدرک و سربازی که دیگه مشکلم باهاش فقط مورد بالا نبود از یه طرف غیبت و علاقه به کاری که هرروز بهش بیشتر علاقه مند میشدم.
با این علاقه جدید که پیدا کردم یه مشکل دیگه هم اضافه میشه که مخصوص رشته و کار ماست. در اکثر رشته ها وقتی تحصیلاتتو به پایان برسونی و بری سربازی برگردی تقریبا اتفاق جدیدی در اون کار نیفتاده با مقداری مرور و ... میشه دوباره به اطلاعات قبلیت برسی و مشکلت بیشتر این هست که ۲ سالی که میتونستی کار کنی درآمد داشته باشی و... رو از دست دادی.ولی وقتی میشه رشته کامپیوتر و برنامه نویسی دیگه اینطور نیست. من چند ماه بحث تکنولوژی و ... رو پیگیری نکردم احساس میکردم با کسی که اصلا توی این بحثا نیست فرقی ندارم.
من هرروز کلی مقاله میخونم و تمرین میکنم باز احساس میکنم کلی عقبم حال فکر کن توی این شرایط ۲ سال دور شی حتی اگر اطلاعاتت رو حفظ کنی با کسی که میخواد تازه شروع کنه فرقی نداری خیلی از مواردی که بلدی اصلا منسوخ میشن و ...
با این شرایط من تصمیم گرفتم برم سمت علاقم توی زمانی که داشتم و دانشگاه اجازه میداد درسایی که میتونستن به من حتی شده یه کم کمک کنن که راحتتر بتونم توی این مسیر باشم رو برداشتم نه برای پاس کردن برای یادگیری این مورد که برای یادگیری بود خیلی کمک کرد چون دوست داشتم و با علاقه یاد میگرفتم حتی تونستم براحتی درسارو پاس کنم که البته برام مهم هم نبود زیاد بعد انصراف دادم تصمیم گرفتم نقص نداشتن مدرک و سربازی رو جبران کنم تصمیم گرفتم انقد اطلاعات و سطح کارمو بالا ببرم که روزی که برای استخدام رفتم وقتی کارفرمایی کار منو دید دیگه کسی که حتی مدرک و کارت پایان خدمتم داشته باشه به چشش نیاد.
امروز به اون حدی که بالا گفتمو میخوام بهش برسم هنوز خیلی فاصله دارم ولی به تازگی کار بصورت فری لنسری رو کنار گزاشتم بالاخره توی یه شرکت به صورت آزمایشی استخدام شدم. اگر مشکلی پیش نیاد با شانسی که اوردم مشکل سربازی هم با خرید اون در سال آتی حل میشه. میمونه مدرک که اون هم مثل این که امکانش هست بعد از رفع مشکل سربازی ادامش بدم. احساس میکنم تصمیمم اشتباه نبود با این کلی اطرافیان به دلیل این تصمیمم پشتم حرف میزنن ولی یاد گرفتم توجه نکنم به اینگونه موارد.
نظر شما چیه ؟ آیا تصمیمم اشتباه بوده ؟
