پنی سیلین یک آنتی بیوتیک است. برای درمان عفونت های ناشی از باکتری استفاده می شود. روی عفونت های ویروسی (مانند سرماخوردگی و آنفولانزا) اثری ندارد.
قبل از اینکه پنی سیلین در سال 1928 کشف شود و بعدا توسط تیمی به رهبری دانشمند هاوارد فلوری به یک آنتی بیوتیک تبدیل شود، داشتن یک خراش ساده می تواند منجر به عفونتی شود که می تواند منجر به مرگ شود. استفاده از پنی سیلین و سایر آنتی بیوتیک ها جان هزاران نفر را نجات داده است.
پنی سیلین هم نام یک آنتی بیوتیک و هم نام گروهی از آنتی بیوتیک ها است. انواع دیگر پنی سیلین عبارتند از:
پنی سیلین روی بسیاری از انواع عفونت های باکتریایی اثر می کند، مگر اینکه عفونت به آن مقاوم باشد.
در صورت داشتن موارد زیر ممکن است پزشک شما نوعی پنی سیلین را تجویز کند:
اگر در گذشته واکنش آلرژیک به هر آنتی بیوتیکی داشته اید به پزشک خود اطلاع دهید.
همه داروها عوارض جانبی و همچنین فوایدی دارند. عوارض جانبی رایج پنی سیلین معمولاً خفیف است. ممکن است تجربه کنید:
نکته مهم: پماد کورتام کلوبتازول برای ترمیم پوست بکار می رود.
عوارض جانبی کمتر رایج عبارتند از:
عوارض جانبی جدی پنی سیلین نادر است و شامل موارد زیر است:
با تریپل صفر (000) تماس بگیرید و آمبولانس بخواهید یا از کسی بخواهید که در صورت بروز عوارض جانبی جدی پس از مصرف پنی سیلین (مانند آنافیلاکسی) فوراً شما را به نزدیکترین بخش اورژانس ببرد.
از هر 100 نفر یک نفر به پنی سیلین آلرژی دارد و از هر 3000 نفر یک نفر به پنی سیلین واکنش آلرژیک تهدید کننده حیات دارد. اگر به یک نوع پنی سیلین حساسیت دارید، به انواع دیگر پنی سیلین نیز حساسیت خواهید داشت. اگر مطمئن نیستید به چه چیزی حساسیت دارید، همیشه از پزشک خود بپرسید.
اگر بعد از مصرف این دارو دچار بثورات پوستی، کهیر یا خس خس خفیف خفیف شدید، ممکن است به پنی سیلین حساسیت داشته باشید.
اگر مشکل جدی در تنفس دارید (خس خس سینه) یا اگر صورت شما شروع به ورم کرد، ممکن است آنافیلاکسی پنی سیلین داشته باشید.
اگر علائم آلرژی به پنی سیلین را داشتید به پزشک، دندانپزشک و سایر ارائه دهندگان بهداشت اطلاع دهید. پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تأیید شدت آلرژی شما انجام دهد. این آلرژی متفاوت از آلرژی های غذایی رایج می باشد.
اگر تشخیص داده شد که به پنی سیلین حساسیت دارید، باید از آن اجتناب کنید. همیشه به پرسنل درمانی در مورد آلرژی بگویید، و مطمئن شوید که در پرونده سلامت من، در پرونده پزشکی پزشک و در هر پرونده بیمارستانی ثبت شده است. باید از دستبند هشدار پزشکی استفاده کنید.
