برای این‌که یک قرارداد بی‌نقص بنویسید؛ لازم است که از تمام جزئیات قراداد نویسی آگاه شوید تا هیچ چیزی از قلم نیافتد و ضرری متوجه شما نباشد.
در ادامه‌ی این مقاله، نکات مهمی درباره قرارداد نویسی را به شما توضیح خواهیم داد.
هر قرارداد، بین دو شخص یا دو مجموعه منعقد می‌گردد. طرفین قرارداد میتوانند حقیقی یا حقوقی باشند.
در قرارداد نویسی با یک شخص حقیقی باید توجه کنید که شخص مقابل شما به سن بلوغ و رشد عقلی رسیده باشد.
علاوه‌بر آن باید توجه داشته باشید که آن شخص شما ممنوع‌المعامله نباشد.
هم‌چنین، لازم به ذکر است که اگر طرف مقابل شما به وکالت از شخص دیگری با شما قرارداد می‌بندد، حتماً برگه‌ی وکالت او را مطالعه کنید.
اگر قصد قرارداد نویسی با یک شخص حقوقی را دارید، لازم است که اساس‌نامه‌ی شرکت متعلق به آن شخص را مطالعه کنید. چراکه ممکن است آن شرکت در مورد موضوع قرارداد شما اهلیت نداشته باشد و قرارداد شما پشتوانه‌ی قانونی خود را از دست بدهد.
مورد دیگری که هنگام بستن قرارداد با یک شخص حقوقی باید مورد توجه قرار بگیرد، این است که اقامتگاه قانونی شرکت متعلق به آن شخص، باید در قرارداد ذکر شود. این مورد، هنگام بروز اختلاف، برای ابلاغ اوراق قضایی و هم‌چنین شناخت دادگاه صالح، بسیار مفید است.
۲) موضوع قرارداد
موضوع قرارداد، مال یا عملی است که طرفین قرارداد متعهد به تسلیم یا انجام آن هستند.
انتخاب موضوع قرارداد محدودیت خاصی وجود ندارد مگر آنکه به لحاظ شرعی و یا قانونی مخالف قوانین امری تلقی شود.
هرچه موضوع قرارداد به طور دقیق مشخص و واضح باشد، اختلاف نظر‌ها و برداشت‌های مختلف از آن کمتر خواهد بود.
مبلغ قرارداد، یکی از مهم‌ترین بخش‌های قرارداد نویسی محسوب می‌شود. مبلغ قرارداد و نحوه‌ی پرداخت آن، میتوانند به شیوه‌های گوناگونی در قرارداد قید گردند.
مشاورین ما میتوانند به شما کمک کنید تا بهترین روش های قرارداد نویسی را یاد بگیرید.
زمانی که طرفین ملزم به انجام تعهدات خودشان می‌باشند را زمان اجرای تعهد می‌گویند.
در هر قرارداد، می‌توان ضمانت‌های اجرایی متعددی را برای عدم اجرای تعهد در زمان تعیین شده مشخص کرد.
محلی که تعهد باید در آنجا انجام شود را محل اجرای تعهد می‌نامند. اگر در قرارداد نویسی، محل اجرای تعهد ذکر نشده باشد، مکان انعقاد قرارداد را به‌عنوان محل اجرای تعهد در نظر می‌گیرند.
تعهدات فرعی، به تعهداتی می‌گویند که موضوع اصلی قرارداد نیستند و میتوانند طیف عظیمی از خواسته‌ها را در برگیرد و با توجه به شرایط و عرف هر قرارداد، ممکن است متفاوت باشد.
ضمانت اجرای عدم انجام تعهدات و یا تاخیر در اجرای آنها را هم می‌توان در بند تعهدات قید نمود و یا این‌که در ماده‌ای جدا و با عنوان ضمانت اجرا‌ها ذکر کرد.
این نوع ضمانت‌های اجرا، ممکن است به صورت مقطوع یا نسبی باشند. گاهی هم تضمین‌ها برای حسن انجام قرارداد اخذ می‌شوند.
تضمین‌ها، به انواع مختلفی از جمله چک تضمینی و یا ضمانت بانکی تقسیم می‌شوند
قوه‌ی قاهره، یا فورس ماژور در قرارداد نویسی، یک اصطلاح فرانسوی است که به نیروی غیرقابل مقاومت و فوق‌العاده اشاره می‌کند.
هدف از آن، این است که در صورتی‌که قسمتی از قرارداد یا تمام آن، به علت حوادث خارج از کنترل طرفین، قابل اجرا نباشد، می‌توان از اجرای آن اجتناب کرد.
قوه‌ی قاهره، یکی از بخش‌های مهمی است که در بسیاری از قراردادها قید می‌شود.
انحلال قرارداد، موجب تمام شدن وضعیت حقوقی ناشی از قرارداد است. این موضوع را نباید با اتمام اجرای آن اشتباه گرفت. چراکه قرارداد با اجرای تمام تعهدات آن به پایان می‌رسد.
در صورتی که انحلال، زمانی اتفاق می‌افتد که قرارداد پابرجاست و جایی برای اجرا وجود دارد ولی سبب یا مسئلۀ ویژه‌ای پیش می‌آید و موجب انحلال قرارداد می‌شود.
اقاله، فسخ و انفساخ، اشکال مختلف انحلال در قرارداد نویسی هستند
این مورد، حالتی است که به موجب آن، یک شخص ثالث جانشین یکی از طرفین قرارداد می‌شود. در واقع، یک قرارداد با تمام حقوق و تعهدات آن به یک شخص ثالث منتقل می‌شود.
بعضی از اشخاص، در قراردادهایی که منعقد می کنند، آینده‌نگری کرده و پیش‌بینی می‌کنند که ممکن است در حین اجرای قرارداد با اختلاف مواجه شوند.
این اشخاص، با در نظر گرفتن جوانب مختلف و معامله‌های احتمالی آینده با طرف مقابل، روشی را برای رفع اختلافات احتمالی در نظر می‌گیرند.
یکی از راه‌های تامین امنیت در قرارداد نویسی، تعدد نسخه‌های قرارداد است. در انتهای قرارداد ذکر می‌شود که این قرارداد، در چند نسخه‌ی متحدالشکل تنظیم شده است. این تعداد، در بسیاری از موارد بستگی به تعداد طرفین قرارداد دارد.
ممکن است که پس از عقد قرارداد، طرفین تصمیم بگیرند که در بخش‌هایی از آن قرارداد، تغییر ایجاد کنند. این تغییرات به سه صورت اصلاحیه، الحاقیه و متمم صورت می‌گیرند.
گاهی اشخاص به اشتباه، این سه مورد را با هم برابر می‌دانند.
دقت کنید که تمامی این موارد، باید در برگه‌های جداگانه‌ای ذکر شود و نباید هیچ‌گونه خدشه‌ای به قرارداد اصلی وارد شود.
یکی از اختیارات قانونی طرفین قرارداد، آوردن شروطی ضمن قرارداد اصلی است. به عنوان مثال دو نفر اقدام به خرید و فروش یک ماشین می‌کنند و در ضمن آن، یکی از آنها به دیگری شرط می‌کند که وی باید به مدت یک‌سال به گل‌های باغچه وی آب بدهد.
چنان‌که مشاهده می‌شود، آوردن شرط ممکن است شامل هر چیزی بشود. البته در این خصوص خطوط قرمزی هم باید رعایت شود که عدم رعایت آنها ممکن است حتی معامله اصلی را از اعتبار بیندازد و طرفین قرارداد را دچار دردسر کند. انواع این شروط به دو دسته‌ی شرط صحیح و شرط باطل تقسیم می‌شوند.
