آیا شما از آن دسته از رانندگانی هستید که برای رسیدن به مقصد خود، بی وقفه رانندگی می کنید و بدون توقف در مسیرها، خود را به مقصد می رسانید؟ اگر اینگونه هستید، پس نیمی از لذت سفر خود را از دست داده اید!
آیا می دانید "مسیر" با جاذبه های مقصدش پیوستگی و ممارست دارد و طی کردن تدریجی مسیر، اندک اندک آگاهی شما را از مقصد افزایش می دهد؟
گردشگر در خصوص جاذبه های مقصد، باید به تدریج به کشف و شهود نایل شود؛ نه آنکه به ناگهانی بر سر جاذبه های مقصد فرود آید و آثار آن را بدون پیوستگی محیطی و تاریخی اش بازدید نماید. حتی در گردشگری تفریحی هم، این پیوستگی باید برقرار باشد تا لذت با همه جوانبش از جمله لذت معنوی با هم حاصل شود.
سفر را بسیار بیشتر از مقصدی که می خواهم به آن برسم دوست می دارم. (انشتین)
در یک مسیر طبیعت گردی هم باید مسیر طوری طی شود تا ذهن و روان و همین طور جسم گردشگر برای وصول به مقصد آماده شود.
وقتی ما از مسیرهای گردشگری سخن می گوییم، بدیهی است که منظورمان تنها مسیر نقاط گردشگری مانند دریاچه، مرداب و غار نیست؛ بلکه، مسیرهای گردشگری دامنه ای از تاریخ و فرهنگ، علوم، محیط زیست و آداب و رسوم مناطق را هم در بر می گیرد. برای مثال آشنایی با دوره های زمین شناسی، نجوم، تغییرات آب و هوایی و گونه های گیاهی و جانورشناسی در مسیر گردشگری، یک رفتار فرهنگی در سفر است. پس:
