سه‌شنبه‌ها با موری آخرین کتابی بود که گذاشته بودم از میچ آلبوم بخونم سه کتاب دیگه ازش داشتم و اول اونا رو خوندم سبک داستان نویسی روانی داره آدم میتونه توی نوشته هاش جریان داشتن آرومِ زندگی رو حس کنه کمتر پیش میاد کتابی این حس رو القا کنه یه جور هنر نویسندگی خاص لازم داره به نظرم و البته فکر میکنم به همین دلیل هم هست که میچ آلبوم این همه محبوبیت به دست آورده همون جریانِ آروم زیبایی که تو نوشته‌هاش از زندگی هست.
نکته جالب توجه این کتاب واقعی بودنشه ماجرای همراهی میچ آلبوم با یکی از اساتید دوره دانشگاهش بعد از شونزده سال این همراهی توی ماه‌های آخر زندگی موری اتفاق میفته و توی یه مدت کوتاه کلی درس درباره زندگی از سمت موری به میچ داده میشه که این درسها فقط برای اون نیست و بلکه برای همه ی ماست. چیزهای ظریفی که روزانه از کنارشون رد میشیم یا بخاطر غرور و خودخواهی و هزار دلیل تراشیده و نتراشیده ی دیگه نادیده میگیریمشون... در این بین کتاب درباره ی بیماری
ALS (Amyotrophic lateral sclerosis)
هم به خواننده آگاهی میده از این نظر هم باعث میشه کتاب ارزشمند بشه.
اما اگر دنبال کتاب هیجان انگیز و پر از افت و خیز هستین این کتاب گزینه ی مناسبی نیست؛ روند کتاب آرومه و تکراری فقط درسها هستن که میتونین :ازشون استفاده کنین درسهایی که لازم و خوبن به قول خود موری به نقل از کتاب:
"یا عشق بورزید و یا بمیرید"
