امروزه به طراحی معماری نمای ساختمان ها, بیشتر از گذشته اهمیت می دهند. این مسئله به این دلیل است که در زیبایی ساختمان ها در مرحله ی اول, نمای بیرونی ساختمان قابل مشاهده است. ساختمان هایی با این نما به دلیل استفاده از مصالح زیبا و خاص و اجرای پیچیده آن ها, بسیار زیبا و منحصر به فرد می باشند. یکی از فاکتورهای مهم در معماری مدل های نمای رومی ساختمان, طراحی کلاسیک آن ها می باشد. این گونه طراحی باعث شیک شدن نمای ساختمان ها می گردد.
عنصر معماری که برای انتقال بار سازه بر روی بدنه ستون عمل می کند "سرستون" نامیده می شود. این انتقال ایمن بار را به بخش باریک ستون، که عنصر حامل عمودی است، تضمین می کند. به همین دلیل سطح بالایی پهن آن مربع و سطح پایینی باریکتر آن که به بدنه ستون می پیوندد مدور است. ابتدا یک قطعه سنگ جامد تقریباً به اندازه برش داده می شود. سپس عنوان با پردازش آن در مراحل مختلف آماده می شود تا فرم مورد نظر به دست آید.
"بدنه ستون" بخشی از ستون است که بین سرستون و پایه قرار دارد. بدنه ممکن است از عناصر سنگی یک تکه (جامد) یا استوانه‌ای تشکیل شده باشد که روی هم چیده شده‌اند. اگر ستون دارای چند قسمت باشد به هر یک از این قسمت ها «درام» می گویند. قسمت‌های خارجی سطوح درام‌ها که روی هم قرار می‌گیرند با پولیش صاف شده‌اند تا محل اتصال دیده نشود. قسمت های نزدیک به مرکز ناهموار باقی مانده اند. ترک این ناحیه بدون درمان تکنیکی به نام «آناتیروز» است. این تکنیک فرآوری برای سنگ های آماده شده برای ساخت دیوار نیز اعمال شده است.
به منظور انتقال بار به زمین با پخش شدن در سطح وسیع تری به پایه ای که بدنه ستون روی آن قرار می گیرد «پایه ستون» می گویند. بر خلاف سرستون، وجه فوقانی ازاره مدور و وجه پایینی مستطیل شکل است و مانند سرستون ستون، ابتدا یک بلوک سنگی یکپارچه تقریباً به اندازه بریده می شود. سپس با فرآوری پایه آماده می شود تا فرم مورد نظر به دست آید. در طول تاریخ، نمونه‌های ازاره با پروفیل‌های متنوع در دوره‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ارتفاع پایه با توجه به ابعاد ستون، فرم آن و غنای پروفیل ها متفاوت است.
