پیشتر تهیه ی الیاف مناسب برای دوخت و تولید لباس فرایندی دشوار و پرزحمت داشت و اغلب موارد نیز توسط خود افراد در روستاها تهیه میشد. این امر سبب افزایش قیمت و ارزش پارچه شده و تولید انبوه لباس آن هم مناسب با وسع طبقات متوسط و فرودست را دشوار میساخت.
از سوی دیگر شغلی تحت عنوان طراحی لباس همانند امروز موجودیت نداشت و افراد جامعه مانند امروز به خاص بودن و به روز بودن ظاهر خود اهمیت نمیدادند. مگر اشراف و ثوتمندان که زمان و دارایی زیادی را در این مسیر صرف میکردند.
اما با انقلاب صنعتی و گسترش صنعت نساجی، تولید لباس تا حد زیادی افزایش یافت و به همان ترتیب قیمت پارچه و منسوجات نیز کاهش یافت.اینگونه افراد میتوانستند به اندازه ی نیاز و حتی بیشتر از آن به تهیه ی لباس های دلخواه خود بپردازند. در اینجا بود که تولیدکنندگان به اهمیت تفاوت و تنوع در طرح ها و مدل های لباس پی بردند و خلاقیت و نوآوری را ارج نهادند. این آغاز مسیر فعالیت طراحان مد و لباس بود.
متناسب با این نوع کوشش ها بسیاری از متبحران این عرصه به برگزاری دوره طراحی لباس پرداختند تا طراحان ماهر دیگری نیز تربیت نمایند.
