نه نه منظورم از تایتل پست اون انیمیشن هیولای دریا نیست. بعد از ظهر بدون برنامه قبلی تصمیم گرفتیم ی دوری بزنیم و خب،تابستون،یکی از انتخابای همیشگی،دریاست.
تنی به آب زدن همانا و اخم کردن ابرا همان. انگاری بهشون برخورده بود... دیری نگذشت که اشک ماحصل بغض دستاورد وحشت آسمان از غرش آب فروریخت. البته که ما عادت داریم به این بارونای یهویی.
ولی امروز لبای آسمون آویزون بود..معلوم نیست باز چه دعوایی با آقای دریا افتاده بود که ایشونم عصبی بودن. just kidding.
میگن زن و شوهر دعوا کنند ابلهان باور کنند راسته ها! این منظره ای که تو تصویر بالا مشاهده میکنید یک چهارم ساعت بعد از شروع اون دعوای طوفانی بود. (ناگفته نماند مجبور شدیم تو اون مدت به ماشین پناه ببریم)
خلاصه این اولین و احتمالا آخرین خاطره ی دریای امسال بود.
خستمzzz.ولی باید برنامه امروزو تموم کنم
ps: وی با حسرت کتاب زمین شناسی را میبندد و تست 550 ام فیزیک را میزند
