زبان انگلیسی دارای الفبایی با قدمت سه هزار ساله است و شامل گروهی از نشانه ها می باشد که به هر یک از این نشانه ها یک حرف گفته می شود که دارای صدای افراد در زمان صحبت کردن می باشند . الفبای انگلیسی را با عنوان الفبای لاتین یا الفبای رومی نیز می شناسند و علت این نامگذاری ارتباط پیشینه این الفبا به الفبای زبان رومی می باشد.
البته این پیشینه به همین جا ختم نمی شود و الفبای رومیان هم از تمدن اتروسکان گرفته شده است که در ایتالیای کنونی زندگی می کردند و اتروسکان نیز الفبای خود را از یونانیان به یادگار دارند و خود یونانی ها از فنیقی ها برای خلق الفبا کمک گرفتند .
بنابراین می‌توان گفت که این ریشه در اصل به فنیقی ها بر می گردد که از اقوام سامی بوده اند و در قسمت شرقی دریای مدیترانه سکونت داشته اند . تاریخ تا همینجا ما را برای کشف سیر تحول الفبای انگلیسی یاری می کند و اینکه خود سامی ها به چه صورت الفبا را به وجود آورده اند یک راز سر به مهر است و هنوز کسی موفق به کشف آن نشده است.
سیر تحول الفبای انگلیسی از زمان یونانی تاکنون
هنگامی که یونانی ها شروع به استفاده از الفبای فنیقی کردند مربوط به سده هشتم قبل از میلاد می باشد و برای تکمیل حروف الفبا حرف های صدادار را نیز به الفبایی که در دست داشتند اضافه کردند و همین تغییرات جزئی به وجود آمد تا تحول بزرگتری در الفبای اولیه رخ داد و به جا ماند.
فنیقی ها بر اساس قرار دادی که بین خودشان وجود داشت هر بار که یک حرف با صدا از دهان افراد خارج می شد یک مصوت را در بین حروف کلمه ی معادل می‌گذاشتند تا این الفبا را تکمیل تر کنند .
شاید ما که امروزه به راحتی صحبت می‌کنیم، می خوانیم و می نویسیم، استفاده از حرف های صدادار را کار ساده و پیش پا افتاده ای بدانیم اما در اصل یکی از بزرگترین پیشرفت هایی که در چندین هزار سال پیش در الفبا به وجود آمد استفاده از همین حروف صدادار بوده است.
جالب است بدانید که سیستم نوشتاری یونانی ها جزو کاملترین الفبا ها محسوب می شود، زیرا هر صدایی علامتی داشت و این امکان وجود داشت که با تعداد کمی از حرف ها، صحبت ها را به حالت نوشتاری درآورد .
خود یونانی ها برای حرف های صدادار حرف جدیدی ابداع نکردند و از همان حرف های فنیقی ها که معادل یونانی نداشت برای حروف صدادار استفاده می کردند. بعد از اصلاحاتی که انجام شد در نهایت ۲۴حرف یونانی به وجود آمد که الفبای یونانی ها را تشکیل داد.
البته این الفبا در ابتدا تنها حروف بزرگ را شامل می شد و به تدریج و با اصلاحات و تکاملی که روی حروف الفبا رخ داد، برای رفع نیاز بشر در انتقال مفاهیم، حروف کوچک هم ابداع شده و مورد استفاده قرار گرفتند.
پس از تکمیل لفبای یونانی، اتروسکان ها تغییراتی در آن بوجود آوردند و به نوعی آن را به انحصار خود در آوردند و زیر شاخه هایی در الفبای خلق کردند که الفبای رومی جزء معروف ترین آن ها می باشد.
سپس رومی ها در قرن ششم راه اتروسکان ها را ادامه دادند و از بین حروف الفبای ابداعی آن ها، 20 نمونه را برگزیدند و طی 300 سال 1 حرف نیز به آن افزودند و حروف الفبای رومی را به وجود آورند و الفبای انگلیسی که امروز شاهد آن هستیم و در تمام دنیا مورد استفاده قرار می گیرد از تغییرات جزئی در حروف الفبای رومی حاصل شده است.
