سلام بر جوینده دانش
احوالت چطور است؟
خوشبختانه شما غولِ الکی مخوفِ کنکور را شکست داده‌ای و یک قدم به رویاهایت نزدیک تر شده‌ای، تبریک مرا بپذیر و یک چیز را فراموش نکن؛ مبادا آنقدر درگیر درس و استاد و نمره و امتحان شوی که از سایر دانش ها غافل بمانی و وقتی به خودت بیایی که خیلی دیر شده باشد!
همه حسرت روز های جوانی شان را می‌خورند که چرا آنطور که باید، از آن بهره نبرده‌اند!؟
به راستی ما چگونه می‌توانیم مانند بقیه از این روزهایمان با حسرت یاد نکنیم و آه نکشیم؟
آیا همین که درس بخوانیم و درس بخوانیم و درس بخوانیم کافی‌ست؟
آیا تنها عامل رشد انسان چه از نظر فردی/ اجتماعی و چه از نظر مادی/ معنوی، درس خواندن است؟
آیا صرفا با درس خواندن می‌توان به مهارت حل مسئله و مشکلاتی که در آینده با آنها روبه‌رو می‌شویم، برسیم؟
ای دانشجو! دانش را بِجوی! و دانش تنها در واحد هایی که هر ترم می‌خوانی و آنها را پاس میکنی، نیست!
مبادا فقط به این‌ها بسنده کنی که عمر خود را باخته ای!
و اما سایر دانش ها...
دانشی‌ست که تاثیر مستقیم بر رفتار ما دارد: چگونگی بالا بردن احساس مسئولیت و بی تفاوت نبودن نسبت به خانواده، اطرافیانمان، افراد جامعه و حتی انسان های جهان...
رفتن به راه های نرفته؛ انجام دادن کارهای نکرده!
ساخت پایه های اعتقادی؛ خراب کردن و دوباره از نو ساختنِ مجسمه‌ی شکل گرفته‌ی خودم!
هر کدام از این‌ها به تنهایی عالمی دارد که کشف آن می‌تواند موجب رشد شود.
اما در میان این‌ها یکی‌شان شاه کلیدِ شاه کلیدهاست...
من می‌خواهم شما را برای شناخت این شاه کلید به مسابقه بوکس دعوت کنم!
در این مسابقه قرار است من با من مسابقه دهد.
باید منِ شماره یک آنقدر منِ شماره دو را بزند تا بزرگ شود و بزرگ نبیند، تا رشد کند و رشد بدهد، تا درس بگیرد و درس پس دهد!
منِ شماره یک، منِ حالای توست که باید بر منِ گذشته‌ات غالب شود که گاهی حقیقتا حریف چغر و بد بدنی‌ست...
این روحیه بوکس در همه جا کاربرد دارد؛ مثلا اگر قرار باشد جنابعالی بدون زد و خورد درس بخوانی با هر تشویق استاد به اوج و با هر تشر او با مخ به زمین خواهی خورد. یا اگر در کارفرهنگی خدای ناکرده صاحب مسئولیت شوی آن‌چنان عنصر مَنیَّتَت می‌زند بالا و چشمانت افراد را ریز می‌بیند که فرعون بدنش در گور می‌لرزد و می‌گوید: "صد رحمت به خودم!"
البته باید این نکته فوق مهم را هم متذکر شوم که در کارهای فردی مثل درس خواندن، مسابقه بوکس چندان هنر نمی‌خواهد. اگر واقعا مرد میدان باشی، باید بتوانی در کارهای گروهی و اجتماعی که زد و خوردها بیشتر است پیروز شوی...
به میدان برو و آنجا با خودت مسابقه بده ببین کدام مَنَت پیروز می‌شود؟
شاه کلید را که پیدا کردی الحمدالله؟
پس آنقدر خود قبلی‌ات را بزن و از نو بساز تا آدم شود! که اگر این‌گونه پیش نرود باید خدمتتان عرض کنم کیسه‌ی موجودی شما سوراخ و هرچه کسب می‌نمایید جذب نشده دفع می شود و به راستی عجب ترسِ بجا و قشنگی‌ست، ترس از خالی بودنِ کیسه‌ی موجودی هایمان...
