that, this, these, those
زمانی که میخواهیم دربارهی چیزی صحبت کنیم که قبلا به آن اشاره شدهاست یا از طریق بافت متن مشخص است از this, that, these, those استفاده میکنیم؛ این کار باعث جلوگیری از تکرار در جمله میشود. آنها توجه را به چیز یا شخصی که به آن اشاره دارند، جلب میکنند.
به عنوان مثال:
“singular”
«مفرد»
Near (proximal) : this is my nephew.
نزدیک: این برادرزاده (یا خواهرزاده) من است.
Far (distal) : I didnt hear about that, so now you tell me!
دور: درباره آن نشنیدم؛ پس الان تو بهم بگو!
“plural”
«جمع»
Near (proximal) : every sweets are delicious; but these are different to me.
نزدیک: همه شیرینیجاتها خوشمزه هستند؛ ولی اینها برای من فرق میکند.
Far (distal) : those are my clothes on the sofa.
دور: آن لباسهایی که روی مبل میبینی مال من است.
نکات و توضیحات بیشتر در رابطه با ضمایر اشاره و همچنین تفاوت آنها با صفات اشاره را میتوانید با کلیک در اینجا ببینید.
امیدوارم برای شما مفید واقع شود.
